Een reis van kwetsbaarheid en kracht

Wat heb ik zin in morgen. Dan gaan Theo (mijn man) en ik naar Barcelona om onze zoon en schoondochter te bezoeken. Ik ben mijn koffers aan het inpakken en bedenk welke kleding ik allemaal mee zal nemen. Het kost wat tijd om tot een goed aantal kledingcombinaties te komen. Het is voor mij namelijk belangrijk en waardevol dat ik mij comfortabel voel in de kleding die ik draag.

Wat trek ik aan?
Terwijl ik bezig ben met mijn kleding uit te zoeken moet ik denken aan een tekst die staat in Kolossenzen 3 vers 12 ‘Omdat God u heeft uitgekozen, omdat u Zijn Heiligen bent en Hij u liefheeft, moet u zich kleden in innig medeleven, in goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld.’ Meteen roept deze tekst een vraag bij mij op: waar bekleed ik mij in geestelijk opzicht eigenlijk mee deze reis? Wat ben ik blij dat God mij herinnert aan deze vraag. Ik wil mij er namelijk altijd bewust van zijn dat ik de goedheid van God met mij meedraag.

Wat neem ik mee?
Als voorbereiding op de reis heb ik een mooi klein toilettasje gekocht met daarin een spiegeltje. Nu weet ik dat ik dit tasje niet zelf ga gebruiken, maar weg zal geven. Terwijl ik bewust de toilettas in mijn koffer stop zeg ik: “Heer laat U mij zien aan welke persoon ik dit tasje mag geven en welke woorden van medeleven, zachtmoedigheid en goedheid ik daarbij mag spreken.”

We vertrekken
We gaan op reis en nemen onze koffers met kostbare inhoud mee. Kleding waar ik mij comfortabel in voel en mijn ‘geestelijke kleding’ om Gods goedheid te laten zien. Ik ben helemaal blij en heb ontzettend veel zin om onze kinderen weer te zien en hen te omarmen. En ik ben blij want ik ga goed ‘gekleed’ op reis!

Onderweg
We zijn met de trein aangekomen op de luchthaven. Onze reis verloopt goed, tot we bij de gate komen en horen dat we een uur vertraging hebben. We sluiten maar vast aan in de rij want er zijn geen stoelen meer om op te zitten. Terwijl we daar staan te wachten valt mijn oog op een meisje en even maken we oogcontact. Ze is met een jongen die haar vriend lijkt te zijn. Er valt mij iets aan haar op, maar ik weet niet wat. En weer is er even dat oogcontact. Nu weet ik het; zij is misschien wel degene aan wie ik de toilettas met het spiegeltje mag geven. Omdat ik dit wel zeker wil weten, spreek ik met God af dat als zij in het vliegtuig op de rijen voor mij zit zodat ik haar kan zien, het tasje inderdaad voor haar bestemd is.

Bevestiging
Al rollend met onze koffers en voetje voor voetje door de gangpaden komen Theo en ik aan bij onze zitplaats in het vliegtuig. We draaien en schuiven langs elkaar heen en eindelijk zitten we. En wat schetst mijn verbazing: twee rijen voor ons zit het meisje met haar vriend. Nu weet ik het zeker: het tasje is dus echt voor haar, daarin heeft God mij bevestigd. Wat is dit toch een bijzonder moment. Zoveel rijen stoelen in het vliegtuig en het meisje met haar vriend zit twee rijen voor mij. Ik besluit het tasje te geven als we het vliegtuig uit gaan.

Geland
Na een goede vlucht landen we op de luchthaven in Barcelona. We pakken onze spullen uit de bagageruimte boven onze stoelen en wachten tot we het vliegtuig uit kunnen gaan. Ik houd het meisje goed in de gaten want ik heb iets belangrijks te doen. Maar het schiet niet op met onze koffers en ik dreig haar uit het oog te verliezen. Theo en ik zetten het op een lopen zodra daar de ruimte voor is en komen aan in de hal van de luchthaven. Ik kijk snel links en rechts om mij heen en zie het meisje met de jongen zo’n 200 meter verderop lopen.

De ontmoeting
Ik bedenk mij niet en zeg tegen Theo: “let op mijn koffer, ik ben zo terug.”  Ik ren zo hard ik kan naar hen toe en als ik naast het meisje loop tik ik haar aan. Ik kijk naar haar en direct is er herkenning. In haar ogen zie ik een kleine sprankeling tevoorschijn komen en in mijn hart voel ik bewogenheid voor haar. Dan vraag ik in het Engels: “May I give you something?” Ze knikt en vindt dat goed. Ik zeg dat ik een spiegeltje voor haar heb om op die manier te vertellen hoe mooi ze is. Dat ze nooit mag vergeten hoe mooi ze is. De vriend die achter haar staat begint gelijk te stralen en ‘ja’ te knikken. Het meisje raakt ontroerd. Terwijl ik haar blijf vertellen over haar schoonheid van binnen en van buiten rolt er een traan over haar wangen. Ze pakt me vast en geeft mij een stevige omarming. Ze zegt: “You look like an Angel.” Bij haar vriend rolt inmiddels ook een traan over zijn wangen.

Waardevol moment
Wat is dit een bijzondere ontmoeting. Wat ben ik God dankbaar dat Hij mij eraan herinnerde om mij te kleden in medeleven, goedheid en zachtmoedigheid. Prachtig zoals God in de gewone situaties van ons leven bovennatuurlijk werkzaam wil zijn. Dat als je zelf gaat leven vanuit de waarheid dat je mooi en waardevol bent, je elk moment van je leven waarde toe kan voegen aan de levens van de mensen die je ontmoet.

In mijn boek ‘Waardevol’ nodig ik je uit om God in alle aspecten van je leven toe te laten. Ik vertel je over mijn reis van kwetsbaarheid en kracht en moedig je aan om mee op avontuur te gaan. Zodat ook jij er bewust van wordt dat je de goedheid van God altijd  met je meedraagt. En dat Hij áltijd iets door jou heen wil doen of zeggen. Ga je mee op reis?