Verlangen vanuit ontmoeting

Toen ik 15 was kwam ik op een radicale manier tot geloof. Alles wat maar over God, Jezus of de Heilige Geest ging zoog ik als een spons op. Er waren weinig christelijke evenementen waar ik geen deelnemer van was en tijdens de aanbiddingsdiensten torende ik boven de rest van de zaal uit. Niet alleen vanwege mijn lengte, maar juist omdat ik zo stond te springen! Met oproepen rende ik naar voren en als er ergens gebed te ontvangen was stond ik vooraan in de rij; ik wilde er alles aan doen om zo dicht mogelijk bij de glorie en aanwezigheid van God te zijn en gaf daar alles voor!

Eerste liefde

Die eerste keer helemaal ondersteboven raken van wie Jezus is en wat hij voor mij gedaan heeft.. het heeft mijn leven voorgoed veranderd! Je zou het kunnen vergelijken met verliefde gevoelens, elke keer als je de ander ontmoet gebeurt er iets van binnen en zodra je van die ander weggaat verlang je alweer naar de volgende ontmoeting. Maar wat doe je als je erachter komt dat het volgen van Jezus niet bestaat uit momenten die gaaf en bijzonder zijn, maar een levenswandel is die niet altijd gaat over hoe je je voelt? Wat doe je als je God niet meer ervaart en de momenten waar je misschien al jaren op teert je niet meer dezelfde kracht geven als toen je ze meemaakte?

Frisdrank zonder prik

Afgelopen najaar kwam ik op zo’n punt. En ik was er echt allang achter dat het leven met Jezus niet alleen maar uit momenten bestaat. Maar mijn verlangen naar Hem voelde als een halve fles frisdrank die al een week in de koelkast staat en waar geen prik meer in zat. Op een zondagavond kwam ik na een spreekbeurt thuis en bad ik naar God: ‘Heer, ik verlang ernaar om weer te verlangen naar U’ en terwijl ik het uitsprak was het enige wat ik ervoer dat dit verlangen afwezig was in mijn hart. Oude overtuigingen begonnen door mijn gedachtes te schieten: ‘Kun je dat wel zeggen als spreker?’ en ‘Je bent toch een voorbeeld? Dan moet je wel laten zien dat je naar God verlangt’.

‘Jesus Have It All’

Ik belandde in een situatie waarin ik al maanden verwachting had dat God iets zou doen, en het gebeurde niet. De vragen spookte opnieuw door mijn hoofd, en de teleurstelling daalde neer in mijn hart. Een dag later luisterde ik naar het nummer ‘Jesus Have It All’ van Jeremy Riddle. Terwijl ik zo teleurgesteld en verdrietig was voelde ik toch de uitnodiging van God om juist die emoties bij Hem te brengen. Het was alsof ineens het kwartje viel dat God niet opzoek is naar iemand die verlangt naar Hem omdat dit nu eenmaal hoort bij een goede christen, maar juist verlangt naar iemand die met zijn rauwe emoties thuis mag komen bij de Vader. Door uit te spreken en te zingen: ‘all my days, all my life, have it all!’  terwijl ik nog zo veel vragen had, mocht ik ontdekken dat overgave geen gevangenis van gehoorzaamheid is, maar een krachtige stap om weer opnieuw tegen God te zeggen: ‘Hier ben ik, en als U God bent dan wil ik U vertrouwen ookal snap ik er niks van’. Hij schrikt niet van mijn frustratie of teleurstelling maar wil juist vertroosten en verbinden.

Trooster

En weet je wat er zo bijzonder was? Dat verlangen wat ik zo lang niet had ervaren leek juist op die plek weer te ontstaan! Waar ik uit frustratie liever afstand wilde nemen van God, mocht ik ontdekken dat door mijn kwetsbaarheid naar Hem toe, ik mezelf weer in de positie bracht om de Heilige Geest te laten komen in die pijn en teleurstelling. Door in zijn aanwezigheid te komen en ongenuanceerd eerlijk te zijn ontstond er hoop, verbinding en vrijheid. Verlangen naar God kan voelen als iets wat periodiek is, maar wat om één actie vraagt: durven jij en ik onszelf op de plek te brengen waar de Heilige Geest ons weer kan raken? Kunnen we Hem toestemming geven om dichtbij te komen en ons te troosten?  Het is ten slotte de betekenis van zijn naam, en bij hem is de meest veilige plek om te komen.

De ontmoeting

Kijk eens naar hoe Jezus omging met Zacheüs, of de Samaritaanse vrouw. In de ontmoeting met Jezus veranderde hun leven compleet! Jezus begon niet met een confrontatie met zonden of een oordeel over hun leven, maar Hij begon in een ontmoeting met onvoorwaardelijke liefde: Jezus zelf! Verlangen naar God hoeft niet vanuit je tenen komen, maar mag een uitnodiging zijn om in Zijn aanwezigheid te stappen en Hem te ontmoeten. In die ontmoeting laat Hij je weten wie je bent, hoe Hij naar jou kijkt en hoeveel Hij van je houdt. Vanuit die verbinding met Hem leert Hij ons hoe we Hem kunnen volgen.

De uitnodiging

Ik wil jou uitnodigen in Zijn aanwezigheid, Hij ziet als geen ander waar jij nu staat en verlangt ernaar om jou te ontmoeten! Thuiskomen bij de Vader is niet met al je fouten en falen weer terugkeren naar God, thuiskomen is opnieuw ontdekken wie je altijd al bent geweest. Je bent Zijn dochter, Zijn zoon, heilig, aanvaard, erkend, geliefd, gewild en nog zo veel meer dan dat ik je in deze blog kan vertellen. Ik zou zeggen: ontvang de woorden van God de Vader zelf! Ik weet zeker dat Hij ze tegen je wil zeggen. Durf eerlijk en kwetsbaar te zijn, want daar zit kracht in! Neem de tijd om Hem te ontmoeten. Als je de vorige blog van Martin Dol hebt gelezen heb je misschien al een ritme gevonden waarin je tijd met God hebt. Neem op die plek tijd om aan Zijn Vaderhart te zitten en de woorden te ontvangen die Hij over je wil spreken.  Laat ook vooral in de reacties weten hoe dit voor je was, en wat je hebt ontdekt.