Al ruim twintig jaar heb ik het voorrecht om te spreken in allerlei kerken in Nederland. Bijna elke zondagochtend ben ik wel ergens in een kerk aan het preken. Ik vind het heerlijk om mensen te ontmoeten en kerken te leren kennen en ik ben blij dat ik op deze manier tot zegen kan zijn door mensen te bemoedigen en ze te helpen in hun geestelijke groei. Zo sprak ik afgelopen zondag in een gemeente in het oosten van het land. Tijdens het spreken is mij iets overkomen wat ik nog niet eerder heb meegemaakt. Het was heel ongemakkelijk en vervelend en ik heb erg getwijfeld of ik er wel een blog over moest gaan schrijven, maar misschien helpt het mij om deze vervelende situatie te verwerken. Ik zal vertellen wat er is gebeurd.
Uit het hoofd
‘De Heer is mijn banier’. Dat was het thema waar ik over ging spreken. In de voorbereiding heb ik Exodus 17:8-16 bestudeerd. Ik vind het proces van (Bijbel)tekst naar preek best intensief, maar erg mooi en waardevol om te doorlopen. Ik kies ervoor om er ook zelf doorheen te gaan door de tekst te spiegelen aan mijn eigen leven, zodat de uiteindelijke preek doorleefd is. Naast dat het mij zelf helpt in mijn persoonlijke groei en ik de eerste zegen ontvang van wat God wil zeggen, is het ook zo dat ik de preek in mijn hoofd heb en ik geen papier nodig heb om mijn preek te kunnen houden. Het is dan ook al jaren zo dat ik uit mijn hoofd spreek, omdat het bij mij past en het vrijheid geeft in mijn communicatie naar de gemeente. Dat gaat al jaren goed, tot deze dienst.
Black-out
Vanuit de strijd die Israël moest leveren met Amelek, wilde ik de gemeente wat vertellen over belangrijke aandachtspunten als je in je leven te maken hebt met strijd. Het leek mij in overdrachtelijke zin goed om dat te doen aan de hand van vier vragen. Ik zat lekker in het verhaal en de eerste drie vragen had ik helemaal uiteengezet. Toen kwam ik bij de vierde vraag. Het moment dat ik de gemeente mee wilde nemen naar de climax en de essentie van de preek. Ik opende mijn mond om de vierde vraag uit te spreken, maar er kwam geen geluid. Het was leeg in mijn hoofd. Tegelijkertijd zag ik de mensen in de zaal met vragende ogen naar mij kijken, maar hun vraag bleef onbeantwoord. Ik had een black-out!
Het bevrijdende briefje
Het enige wat ik kon uitbrengen was: “Ik ben de vierde vraag vergeten”. Gelukkig herinnerde ik mij dat ik ‘toevallig’ in mijn tas een papiertje met aantekeningen had zitten waar ik die vierde vraag op had gekrabbeld. Dat heb ik uitgelegd en ben van het podium gelopen om uit mijn tas het bevrijdende briefje te vissen. Toen ik weer op het podium was geklommen en bij de kansel stond om daar het briefje open te vouwen, was het voor mij verbijsterend dat ik de vraag niet meer wist. Het was ineens weer zo logisch. De vierde vraag was gebaseerd op Mozes die, met zijn staf wijzend naar de hemel, een banier vormde waar het volk naar kon kijken terwijl ze oorlog aan het voeren waren. De vraag was: “Waar kijk jij naar als je te maken hebt met strijd in jouw leven?” De uitdaging is om niet naar de omstandigheden te kijken, maar naar Jezus.
Spiegel
Ik heb de preek netjes afgemaakt en heb afgesloten met een gebed, zoals ik dat altijd doe. Vol zelfverwijt ging ik terug naar mijn zitplaats en ik had al bedacht dat ik zo snel mogelijk in de auto wilde zitten terug naar huis. Na de dienst werd ik tijdens het bewandelen van mijn vluchtroute naar buiten onderschept door een vrouw. Ze zei: “Dankjewel dat je de vierde vraag bent vergeten”. Ik wist niet wat ik hoorde en vroeg dan ook wat ze daarmee bedoelde. Ze legde uit dat ze op moeilijke momenten in het leven zo vaak bezig is om zelf naar oplossingen te zoeken, dat ze vergeet om naar Jezus te kijken. Het feit dat ik dat vierde punt letterlijk vergeten was, maakte dat ze een spiegel voorgehouden kreeg. Waarschijnlijk de Heilige Geest die haar duidelijk maakte hoe onhandig het is om vergeten te kijken naar de Here Jezus in crisissituaties.
De Heilige Geest vindt zijn weg
Ik geloof in het goed voorbereiden van een preek en de voordelen van het spreken zonder ‘papier’. Ik geef trainingen in (s)preekvaardigheid en vind het belangrijk dat er vanuit een gedegen exegese Bijbelse principes uiteen worden gezet in een goed verhaal. Deze gebeurtenis heeft mij echter iets belangrijks geleerd. Het is uiteindelijk de Heilige Geest die op zijn manier spreekt tot de gemeente. Zelfs een black-out kan dus worden gebruikt om krachtig te spreken. Het is niet zo dat ik nu standaard black-outs inplan tijdens mijn preek, maar de situatie geeft mij vreemd genoeg juist meer vertrouwen in dat God zijn weg wel vindt in het spreken tot zijn gemeente. Hij is minder afhankelijk van mij dan ik dacht. Dat moet ik niet vergeten.
Beste Martin, wat ontzettend stoer dat je dit deelt. Ik herken het dat de Heilige Geest zich openbaart op momenten dat ik zelf denk dat het anders zou moeten gaan. Maar dit heb ik niet uit mijn eigen leven, meer van wat ik lees over de werking van de Heilige Geest. Juist als wij ‘gedwongen’ worden om een situatie te ondergaan die we niet onder controle hebben, als het dreigt fout te gaan, is daar de Heilige Geest die door iemand spreekt en het omdraait. Zo hoorde ik van een hulpverleningsgesprek dat ik gevoerd had, waar ik zo op het eerste gezicht mijn twijfels over had, dat een collega mij vandaag een dag na dat gesprek juist bemoedigde in het feit dat het voor de desbetreffende client juist aanleiding gaf om nog iemand (naast mijn collega, die al meer gesprekken voerde) te kunnen vertrouwen. Dus ook hier was wat ogenschijnlijk mis ging, juist omgedraaid. En dat kreeg ik ook te horen van die collega. Ik zie daar ook Gods Geest in die dat stuurt. Zodat ik hoe langer hoe meer los durf te laten. Juist ook de stemmen die vertellen dat ik controle moet hebben over elke situatie.
Nogmaals dank voor het delen, zeer bemoedigend.
Dank je wel voor je openheid en dat je kiest om dit te delen, hoe ongemakkelijk het ook was in je preek het is eigenlijk mega krachtig hoe je hiermee om gaat, God gebruikt het ten goede🙏🙏🙏 Yes
Wat een zegen was die black-out voor die vrouw….
En wat een zegen dat u dit deelt voor mii…
De 4e vraag en de zin/uitleg eronder zijn heel triggerend en stof tot nadenken voor mij. God dank voor uw black-out!!
Ondanks dat het ongemakkelijk voor je was Martin, heeft , zoals je ook schrijft, de Heilige Geest dit willen gebruiken.
Dankbaar dat de Heilige Geest Zijn weg gaat in ons leven en Hij richting geeft om Gods liefde door te geven.
Hey Martin, bedankt voor het delen. Ik was erbij die ochtend en vond het een krachtige preek. En ik was niet de enige. Je hebt het heel goed opgelost en hoe heerlijk menselijk om zoiets (belangrijks) te vergeten. Inderdaad heel herkenbaar. Als God door ons heen werkt komt het altijd goed, ook al voelt dat soms niet zo. Hij heeft de regie. Nogmaals dank en graag tot de volgende keer!
dank je voor het delen. Ik kijk soms liever niet naar Jezus als ik in een moeilijke situatie zit… ik wil er zelf mee dealen, het zelf oplossen. Maar blijf eenzaam en alleen. Dat was ik als kind al, alleen, “vraag geen hulp” was de boodschap van mijn vader. Ik vind het nog steeds lastig Hem langszij te vragen… Dank je voor deze wake-up
Hallo Martin. Je kent het gezegde vast wel. Bereid het voor alsof er geen H.G. is, en ga er in alsof je het niet voorbereid hebt. Zoals al meer gezegd, is dit misschien een les om niet op je voorbereiding te vertrouwen, maar op de H.G. Als Hij ineens een andere kant op wil tijdens de preek en jij blijft jou voorbereiding volgen, dan mis je Zijn punt misschien. En zo krijgen we iedere dag weer mogelijkheden om te leren van onze geweldige God. Zegen op jullie werk.
Martin, ik zat in de zaal, en heb mij en velen met mij, daar totaal niet aan gestoord. Sterker, het bracht een stuk afhankelijkheid van Jezus en echtheid in wie je bent. Het was een goede krachtige boodschap, en dat vergeet dingetje heeft daar niets aan af gedaan.
Dankjewel Martin moedig dat je dit deelt, we hebben allemaal wel onze black out momenten, dat we iets vergeten zijn, of verkeerd doen, maar de heilige Geest helpt me steeds weer om me te sturen in de juiste richting
Met ontroering heb ik dit gelezen martin.
Bedankt voor je open en eerlijk heid.
De Regisseur van get Jemen, en ook die van jouw heeft het schript. Hoe mooi is het dan dat de HG er dan is en het dan invult voor jouw en de mensen in de zaal.
Afgelopen zomer heb ik ervaren tijdens mijn vakantie op de beteld, dat de HG het tijdens de aanbidding en bijbel studie het in eens over bam. De spreker, sprak het openlijk uit dat hij al zijn voorbereid aan de kant kan en dat dit nu gebeurde er werdt toen gebeden, mensen kwamen naar voren en gingen getuigen.
Ik had dit wel eens gehoord, maar nog nooit mee gemaakt. Heeft mij nog meer beseffen dat we ons dienstbaar mogen opstellen en Hem de volledige leiding geven . Als groeos leider ervaar ik dir ook ten diepste, ik mag dienstbaar leiden met mijn grote Leider. En dan, dan gebeuren er mooie en bijzondere dingen, die dus niet voormogelijk houd.
En zo is onze Jezus en Hemsels Vader.
En ik ven blij en intens gelukkig dat ik weet dat ik Zijn volgeling ben en daar van mag delen. Halleluja, amen.
Wees gezegend broeder Martin,
En gaan nog hele mooie dingen gebeuren in het zijn en aanwezigheid van de HG.
Hoi Martin, alleen al dat je dit deelt maakt jou tot een dappere krijgsheld!!! Ga lekker door, het Woord is levend en krachtig en mist zijn doel nooit! Zegen!!!
Een Hemelse glimlach Martin.
Dank voor het delen.
Wat gaaf dat God alles maar dan ook alles laat meewerken ten goede…
Dat geeft vertrouwen, echt mooi Martin!
Krachtige blog, Martin! Voor mij ben je een Kanaal, zowel live (ik refereer naar reacties hierboven, want we hebben elkaar nog nooit ontmoet), maar ook via de blog!