Waarom ik op zondag niet meer naar de kerk ga

Zondagmorgen 11:00u. Het zonnetje straalt ons goed gevulde terras op. Op de trampoline springen vier kinderen. De tuintafel staat vol met kopjes koffie, thee, limonade en Hollandse stroopwafels. Bijtjes zoemen tussen de bloemetjes en de vogeltjes zingen vrolijk. Rond de tafel bespreken we de week die achter ons ligt. En net als ik de kinderen wil herinneren aan het feit dat er maximaal drie tegelijk op de trampoline mogen, overvalt me een gevoel van dankbaarheid. Dit is mijn kerk!

Pinksteren
Eén van de onderwerpen die aan tafel voorbij komen is het Pinksterweekend. Nadat we ons op zaterdag onderdompelden in de fantastische atmosfeer van Opwekking, ontvingen we eerste Pinksterdag onze wijkgenoten in de basisschool vlakbij ons huis. Een bonte verzameling van christenen, zoekers, randkerkelijken, mensen die het geloof kwijtraakten, maar er ‘nu toch wel weer wat mee willen, alleen niet weten hoe’. Geen vertrouwd gezelschap, met alleen maar bekende gezichten. Wel een groep waar je christelijk jargon beter kunt vermijden. Met daarbij altijd de uitdaging dat íedereen zich gezien weet en welkom voelt.

Interactief
Aan de hand van stellingen bespraken we met elkaar wat we al weten over de Heilige Geest en wie Hij volgens de Bijbel is. Het was echt tof om zo interactief met elkaar op zoek te gaan en van elkaar te leren. Vanuit het midden van de gymzaal werd iedereen uitgedaagd om na te denken, stelling te nemen door naar links of rechts te stappen en vervolgens aan de overkant van de zaal je keuze uit te leggen. Zo werd het echt een proces van samen. 

Koinonia
Het mooie van zo’n moment leiden is dat je er, zonder dat je daaropuit bent, zelf misschien nog wel het meeste aan hebt. Zo werd ik deze keer erg geraakt door 2 Korinthe 13:13 ‘De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en de gemeenschap met de Heilige Geest zij met u allen’.  Een zegenbede die in veel kerken wordt uitgesproken over de gemeente aan het einde van een dienst. Door de voorbereiding ontdekte ik dat het woord ‘gemeenschap’ een vertaling is van het Griekse woord koinonia. Dat Griekse woord kun je vertalen met intimiteit, innige verbondenheid, kennen door relatie. God nodigt ons uit om zo’n relatie aan te gaan met de Heilige Geest. Wauw!

Tegen-cultureel
Maar dat woord koinonia komt op meer plekken in de Bijbel voor. En hoe meer ik erover las, hoe enthousiaster ik werd. Want dit woord is, in alle opzichten, tegen-cultureel. Het gaat namelijk ook over de manier waarop de eerste christengemeenten met elkaar samenleefden. In innige verbondenheid met elkaar. Het gaat over zorgen voor elkaar zowel financieel als materieel. Over vreugdevol samen eten. Niks individualisme. Het leven delen in alle opzichten. En dat had me een aantrekkingskracht! Er werden dagelijks nieuwe gelovigen aan de gemeente toegevoegd. Zó is de kerk bedoeld!

Discipelschap
De diaconale aanwezigheid van een groepje christenen in onze wijk, heeft ongepland verschillende discipelschaps- en huisgroepen voortgebracht. Naast de activiteiten die we voor en met de wijk organiseren, zoeken we wat de Bijbel ons voor vandaag wil leren en we bidden voor / met elkaar. We eten samen, delen het leven en zorgen voor elkaar. Toen we een aantal jaar geleden Handelingen 2 ernaast legden, konden we niet anders dan met elkaar de conclusie trekken: dit is kerk, dit is gemeenschap.
Een paar jaar later, zittend in het zonnetje, met al die mooie mensen om mij heen realiseer ik me; dit is koinonia. Want wat hou ik van deze mensen en wat is de band die je met elkaar opbouwt ongelofelijk mooi. Een plek waar discipelschap geen speciaal programma is, maar waar het, door het samen optrekken, een vanzelfsprekend proces is.

Groeien in kononia
Is alles dan nu rozengeur en maneschijn? Zeker niet. Zo worstelen we af en toe met het inhoud geven aan onze gesprekken. Want als je kinderen prioriteit geeft binnen je groep, dan is er niet altijd de diepgang waar je soms wel behoefte aan kunt hebben. Daarom hebben we ervoor gekozen om komend seizoen als community het Groei-jaar te gaan volgen. Zodat we ons (in onze eigen tijd) kunnen verdiepen en het geleerde tijdens momenten dat we samenkomen kunnen bespreken. Afgelopen twee seizoenen heb ik van de zijlijn mee kunnen kijken met meer dan 1000 studenten, nu gaan we zelf ervaren hoe we dit jaar gaan groeien in koinonia met God én met elkaar.

Heb je ook interesse om het Groei-jaar individueel (je krijgt via ons een leerteam), als groep of als hele kerk te volgen? Neem dan contact met ons op via groei-jaar@royalmission.nl.