Een adembenemend leven

Afgelopen herfstvakantie brachten we als gezin, samen met familie, door in Zeeland. Wat kan ik daarvan genieten. Even helemaal niets hoeven. Dat is voor mij echt tot rust komen. Daar was ik na een drukke start van het nieuwe seizoen alweer helemaal aan toe. En terwijl ik over het strand struinde en de wind me bijna de adem ontnam, realiseerde ik me hoe anders mijn leven zou kunnen zijn als ik meer vanuit rust zou leven. Mezelf niet zo gek zou maken en van alles op zou leggen wat niemand van mij verwacht. Zodat ik na zeven weken van het ‘gewone’ leven waarin de adem me (figuurlijk) bijna wordt ontnomen, niet alweer toe ben aan vakantie.

Rennen
Mijn dagen zijn veelal gevuld met de zorg voor mijn gezin, werken, community/wijk-activiteiten, verhuisperikelen en natuurlijk niet te vergeten het huishouden. Zeker die laatste levert me regelmatig frustratie op. Ik hou heel erg van een opgeruimd en schoon huis. Volgens mijn man ben ik dan ook mevrouw Helderder, al vind ik zelf dat dat enorm meevalt. Maar ik moet wel toegeven dat ik een opgeruimd huis nodig heb voor een opgeruimd hoofd. En dat zou ik best wel eens anders willen, want met drie kinderen is dat een uitdaging. Voor ik het weet ben ik de hele dag aan het rennen.

Praten
Beginnende hardlopers onder ons weten er alles van. Zeker in de beginfase van conditie opbouwen is het pittig. Je bent dan blij dat je überhaupt nog wat lucht binnen krijgt. Ondertussen praten is schier onmogelijk. Als mensen om mij heen wel eens vroegen (in de tijd dat ik m’n hardloopschoenen nog gebruikte) om voor de gezelligheid samen te rennen zei ik steevast ‘nee’ omdat ik dan allesbehalve gezellig ben. Naast dat het me qua zuurstof niet goed lukt om te praten, ben ik dan ook helemaal gefocust op het rennen zelf en heb geen oog meer voor iemand die meeloopt. Zou rennend door het leven gaan ook tot gevolg hebben dat er weinig ‘lucht’ is om met God te praten? En te weinig oog voor de meest belangrijke Persoon in ons leven?

Wandelen
Hoewel ik zelf niet zo’n wandelaar ben, klinkt het ‘wandelen met God’ zoals Henoch dat deed me toch wel aanlokkelijk in de oren. Het klinkt zo rustig, vredig, stabiel. Als kind zag ik dan een prachtig plaatje voor me. Van een grote sterke papa die over het strand wandelt en kletst met een kleintje aan zijn hand. Nu denk ik ook dat ik er nog zo naar mag kijken, maar dan wandelend door het leven. Aan Gods sterke hand. Het leven delen met de Allerhoogste. Zijn woorden van wijsheid ontvangen. Soms even stilstaan en genieten van het moois om je heen. Uithuilen als dat nodig is. Vragen stellen en luisteren naar Zijn antwoord. Geen stap verzetten zonder God. Dat is een plek die onmogelijk gehaast kan zijn.

Maatschappij
Gelukkig mag ik genieten van de aanwezigheid van God in mijn gezin, in onze community en niet te vergeten bij Royal Mission. Misschien is dat juist wel wat mij laat verlangen naar meer rust. Omdat ik weet dat het beschikbaar is. Dat God ons een leven gunt zo dicht aan Zijn hart. Omdat we daarvoor gemaakt zijn. Onze maatschappij is zó druk. Wat een prikkels elk moment. Ze overschreeuwen het goede dat God ons wil geven. Het stopt onze geestelijke oren en ogen toe voor wat God ons in de stilte wil vertellen en laten zien. Ik kan me zo voorstellen dat de huidige tijd, met al zijn lawaai, het rijk van de duisternis een geweldige kans geeft om ons zo ver mogelijk bij God vandaan te houden.

Adembenemend
Ik wil niet langer door het leven te rennen, maar wandelen in rust. Samen met God. Dat moet een adembenemend leven zijn, maar dan in de goede zin van het woord. Om daar te komen zal ik keuzes moeten maken, maar als ik wellicht volgend jaar weer op het strand van Zeeland loop, wil ik dat de onstuimigheid van de wind me niet met de neus op de feiten drukt, maar laat denken aan een tijd die achter me ligt.

Misschien herken je wel dat het leven niet voelt als een rustige wandeling met God. Iedereen heeft daar zo zijn weg met persoonlijke obstakels in. Gelukkig hebben we een geduldige en liefdevolle Vader die iedere dag weer dichtbij is, en niets liever wil dan met jou wandelen om Zijn liefdevolle nabijheid te laten ervaren. Welke keuzes kun jij maken om Hem daar meer en meer ruimte voor te geven? Ben jij klaar voor een adembenemend mooi leven met de Koning?