Naast dat ik als spreker voor en vanuit Royal Mission actief ben, werk ik drie dagen per week voor een commercieel bedrijf. Regelmatig heb ik daar de mogelijkheid voor waardevolle gesprekken als ik bijvoorbeeld vertel over mijn ‘andere werk’. Laatst had ik weer zo’n gesprek met een klant. We kwamen er al snel achter dat wij beide christen waren, altijd erg tof hoe een gesprek dan een andere dimensie krijgt (zowel bij gelovigen als ongelovigen😉)! Zo ontdekte ik ook dat hij grote passie had voor de gaven van de Heilige Geest. Na deze bijzondere ontdekking deelde hij zijn teleurstelling over het feit dat er in kerken zo weinig ruimte is voor de Heilig Geest en Zijn gaven. Én hoe dit vaak komt door teleurstellingen en nare ervaringen van mensen op dit gebied. Uit veiligheidsoverweging laten veel mensen de Geest dan maar helemaal links liggen. Het bracht mij in gedachten terug naar de zondag ervoor. Toen ik in een soortgelijke situatie terechtkwam …
Voorafgaand aan de dienst waarin ik sprak deelde ik voorzichtig met het leiderschapsteam dat ik van tevoren gebeden had en een woord van kennis had ontvangen. Direct stonden een aantal gezichten erg gespannen want ‘men was dat niet gewend in deze gemeente’. Toch geloofde ik dat ik echt iets ontvangen had en pleitte hartstochtelijk om dit woord te mogen delen. Gelukkig konden we na een goed gesprek tot een compromis komen en een wonder van Gods voorziening vond plaats; het woord was een schot in de roos. Achteraf kon het leiderschap niet anders concluderen dan dat God Zichzelf door één van de gaven van de Geest had geopenbaard. Wat een mooie overwinning!
Ben Tiggelaar
Met deze gebeurtenis nog vers in het geheugen beluisterde ik een interview met Ben Tiggelaar over de prestatiemaatschappij. In de prestatiemaatschappij zijn we vooral gelukkig in de wereld van succes. Gewoon een goede leerling zijn is niet goed genoeg meer. En terwijl ik zijn woorden tot mij door liet dringen, kwam ik tot de conclusie dat deze cultuur van presteren ook de kerk binnen is geslopen. Want ook in de kerk lijken we bang geworden te zijn om te falen. Waar is de imperfectie gebleven? Alles is goed geregeld en georganiseerd. Er is simpelweg geen ruimte om risico’s nemen en fouten maken. Maar is dat wat de Bijbel ons leert?
Imperfectie
In 2 Korintiërs 12:9 en 10 heeft Paulus het over zijn zwakheid. Hoe God daar doorheen werkt. Juist in ons falen, in onze gebrokenheid komen we erachter dat we afhankelijk zijn. En juist daarin wil Jezus ons tegemoet komen en sterk zijn in onze zwakheid. Ik geloof dat het tijd is om als kerk een cultuur van imperfectie te creëren. De kerk moet een plek zijn waar we het niet perfect hoeven te doen en waar we mogen leren zonder veroordeeld te worden omdat we in een veilige omgeving van familie zijn. Een ‘playground’ voor christenen om te kunnen oefenen met de gaven van Gods Geest. Om erachter te komen dat we niet kunnen roemen in onszelf omdat Hij Degene is die het doet. Hij is het die genade geeft als wij vallen, maar ook die genade schenkt om wonderen en tekenen te doen. In die ‘playground’ kunnen we gewend raken aan Zijn stem. Juist in zo’n cultuur is er veiligheid om het beter te willen doen en niet achterover te leunen in plaats van een angst om fouten te maken.
Cultuuromslag
We zijn geroepen om Jezus te leven. Hem te vertegenwoordigen en Zijn Koninkrijk zichtbaar te maken. Hoe fantastisch is het om in de supermarkt een woord van kennis te ontvangen voor de mevrouw die net haar biologische bananen in haar mandje legt. Een woord dat haar leven op zijn kop zet. Een woord waardoor het Koninkrijk van God doorbreekt in haar en haar familie. Dit lijkt misschien een utopie, maar het is mogelijk als we kunnen oefenen en leren. Dat vraagt wat van onze kerk. Een cultuuromslag. Van prestatie naar imperfectie. Van strak georganiseerd naar ‘playground’.
Zullen we daarvoor gaan? Voor de Koning en de doorbraak van Zijn Koninkrijk!
In mijn volgende blog wil ik daar graag ook praktisch op in gaan. Nu al zin in 😉
Robbie van Veen (26) is al jaren betrokken als vrijwilliger en spreker bij Royal Mission. Hij is getrouwd met Anne en heeft behalve passie voor het Koninkrijk en Jezus ook veel passie voor voetbal, bourgondisch eten, reizen en een practical joke op zijn tijd.
🔥AMEN,WAT EEN BEMOEDIGING👍AMEN,TEN EERSTE ,🙏DIEP ONTZAG VOOR GODS KONINKRIJK👑,EN ZIJN GERECHTIGHEID.WAT BEN IK ONZE VADER,DIE REGEERT!! ,ENORM DANKBAAR,VOOR DE MISSIE,DIE DE ROYAL MISSION HEEFT MOGEN ONTVANGEN,DIENEN IN GODS KONINKRIJK,IS GENADE OP GENADE ,WAUW ,DAT LEID ONS NAAR HUIS,🙏WEES GELIEFDEN ,EN RICHT JE OP JEZUS :DE WEG,DE WAARHEID,EN HET LEVEN. HET KOMT DOOR ZIJN NAAM,BID VOOR HET DOORGAAN VAN OPWEKKING,IK GELOOF IN GODS WONDEREN,EN VERLANG MEER EN MEER NAAR ZIJN KONINKRIJK. IK ZEGEN👐 DE ROYAL MISSION,MET HET KRACHTIGE GEBED ,OOK DOOR DE PAUS UITGESPROKEN, 🙏 ONZE VADER DIE IN DE HEMEL IS,UW NAAM WORDEN GEHEILIGD, U KONINKRIJK KOMT,U WIL GESCHIEDE,GELIJK IN DE HEMEL,ALS OOK IN DEZE ONRUSTIGE WERELD,LEID ONS NIET IN VERZOEKING,MAAR VERLOS ONS VAN DE BOZE,OOK VAN DE CORONA VIRUS,GEEF ONS HEDEN ONS DAGELIJKS MANNA,EN VERGEEF ONZE SCHULDEN,WANT VAN U IS HET KONINKRIJK👑,EN DE KRACHT,EN DE HEERLIJKHEID,TOT IN EEUWIGHEID,AMEN,IMMANUËL, ,SHALOM🕊, GELIEFDE KINDEREN VAN GOD,HOU VOL🙏🙏🙏📖🌈
Wat een mooie blog om te lezen , wat een waarheid dat prestatie z’n groot iets is , zelf merk ik dat de heilige geest wel degelijk in en door mij heen werkt , een woord van kennis heb ik helaas nog niet mogen ervaren , wel dat God mooie dingen op je hart legt , waarin je mag uitstappen , en dienstbaar mag zijn in dit koninkrijk , angst is voor de meeste mensen echt een dilemma , ook ik heb zeker als we bidden in een grote groep angst , terughoudendheid bang het niet goed te doen , terwijl God zegt we zijn goed genoeg voor hem en ons niet hoeven te schamen , wel merk ik dat als je niet aan het werk bent en je je eigen op God kan/mag richten dat je veel meer mag ervaren , zelf zou ik meer bemoedigd willen worden door samen op te optrekken met mensen die meer ervaren om daar van te kunnen leren , helaas juist doordat men tegenwoordig geen tijd meer heeft omdat we allemaal te druk zijn en dat is jammer .
Tot slot juist nu we eigenlijk stil staan mag ik juist mensen dienen die het woord van God , de kracht , rust , en niet te vergeten de liefde waar zij naar opzoek zijn te mogen delen , dus ook nu in deze toch wel bizarre tijd vindt ik dat erg mooi , groeten John Bleijenberg
Wat zou dat fijn zijn Robbie om zo kerk met elkaar te zijn. Helaas zijn wij hier in onze kerk ver vanaf. Alles moet perfect geregeld zijn en anders wordt je erop aan gesproken. Geen klaagzang hoor, ik hou oprecht van mijn gemeente en ik probeer ze met Goods Geest voor te gaan. Mijn bemoediging haal ik vooral bij Royal Mission, ik volg alles en heb alle boeken.. Daarnaast ben ik natuurlijk in gesprek met God en vraag om wijsheid en lees de bijbel. Allemaal briefjes van God, zoals Martin dat in januari zei. Dank dank dank voor wat jullie doen en delen! Ik vanaf mijn plekje hoop bij te dragen aan de Royal Mission! Dank U God voor Royal Mission !
We kunnen het beste gaan bidden dat de Geest van God in de kerken en daarbuiten door gaat breken.Hij verandert mensen wij niet.
Ik denk dat we zeker geroepen zijn mensen vertrouwen toe/in te spreken, medemenselijkheid en steun (in woorden en in daden en in houding) te brengen en zo ook (in kwetsbaarheid en zonder de exacte wijsheid in pacht te hebben gezant van God te zijn. Zo kunnen we stem, voorbeeld en handen en Zegen zijn. Ieder met zijn of haar talenten en (soms ongekende en soms wonderbaarlijke) kwaliteiten.
Wat moedig en bemoedigend om tóch in wijsheid in gesprek te gaan en zo doorbtaak te zien van Gods Koninkrijk. Heel gaaf te lezen.
Ook al is nog niet overal de ruimte of inzicht….kijk niet naar onstandigheden dat is niet de waarheid. Kijk naar Gods Waarheid en proclameer die! Bedankt!!
Dank je wel Robbie voor deze mooie woorden
Dank je Robin. Ik bid voor een hele lange adem. Want geduld hoort bij de vrucht van de Geest. Ik geef twee voorbeelden die dat samen uitleggen.
Eerste voorbeeld.
Ooit – jaren geleden – nog in de vorige eeuw – zat ik op een gebedsgroep van wat nu de PKN is. Terwijl we baden – in die groep deden we dat met de ogen dicht – zag een van ons een vuurtoren. Dit hadden we nooit meegemaakt. Een tweede zei toen meteen: als op Ameland de vuurtoren overdag gaat branden is er storm op komst. De derde interpreteerde direct: de Heer waarschuwt ons vooraf en stelt ons gerust want door dit beeld laat Hij weten dat Hij de situatie in zijn hand heeft. Niet lang daarna kwam mijn landelijk kerk in een korte heftige crisis en een van ons zei mij toen: dit is dat beeld! Het maakte dat we niet verontrust raakten. Het mooie van dit proces was dat geen van ons het overzicht had – alleen samen kwamen we tot de toepassing. Ieder voor zich gaf een imperfecte bijdrage – maar samen werden we bemoedigd.
Als dat zo goed kan gaan, waarom bid ik dan voor geduld? Omdat ik nóg net een slagje dieper wil gaan dan je beschrijft in je blog hierboven. Dat doe ik omdat je in die tekst imperfecte koppelde aan falen en gebrokenheid. Ik vind imperfectie goed, want het brengt ons bij elkaar. Gebrokenheid is goed als het doelt op een ootmoedig geworden mens bij God, maar het is niet goed als het doelt op ons onvermogen om tot ons doel te komen. Als het alleen maar falen is. Dan doelt het op iets dat juist genezing behoeft. Dus als we het imperfecte iets te vaak koppelen aan gebrokenheid – worden we iets te vaak teleurgesteld – niet omdat de dingen verkeerd gaan – maar omdat we ze verkeerd vinden als ze volgens ons niet perfect genoeg zijn.
Daarom het tweede voorbeeld.
Later werd ik lid van een charismatisch ingestelde gemeente buiten de PKN en in de gebedsgroep daar was er altijd wel een beeld. Men was er mee vertrouwd. Echter – in die gemeente bleek het de gewoonte dat iedereen altijd meteen zijn eigen indruk van een uitleg voorzag. Dus als ik zelf dan iets zag wat ik zelf niet begreep en dat mededeelde raakten de anderen van slag. Het was imperfect. Ze vonden het verwarrend. Zodoende heb ik moeten leren dat niet alles even soepel loopt als eerder in die modale protestantse kerk. Ik heb geduld moeten leren. Juist ook bij het toepassen van de gaven van de Geest. Het kost tijd voordat iets rijp is. Dat vraagt geduld en dat hoort bij de vrucht van de Geest. En dat bid ik je van harte toe, want ook ik zie er naar uit dat de Heer ons meer en meer weer gaat helpen doordat Hij ons zijn gaven schenkt en vraag daarom dus ook om de eigenschappen waarmee die gaven nog veel beter tot hun doel komen. Juist door de liefde en de vrede en de blijdschap en de vriendelijkheid en het geduld die de Geest geeft worden we dankbaar voor de onvolkomen manier waarop we de gaven toepassen en kunnen de gaven volop groeien.
Hoi Robbie wat mooi dat je dienstbaar mag zijn in Gods koninkrijk en beschikbaar ben.
Vanavond werd ik opnieuw gewezen op de profetie die je op de bijbelschool aan mij door gaf, en God gebruikte het om mij opnieuw daar door heen te bemoedigen en aan te raken. Nog nooit heb ik die woorden zo krachtig ervaren als vanavond. Ik had het hard nodig. Ik wil je aanmoedigen om door te gaan met woorden van leven en hoop te spreken over mensenlevens, waardoor bolwerken van de duisternis geslecht worden. Want Jezus is overwinnaar, Hij verdient het om verhoogd te worden! Groetjes Coby Bos
Zo waar en zo nodig. Er is in onze kerk (GKV) nog zoveel angst voor de HG. Maar als je deze cultuur zou kunnen creeen hoeft er helemaal geen angst te zijn. Hier verlang ik naar.