‘Gebed is de motor van de kerk’, hoorde ik als kleine jongen wel eens langskomen op een verjaardag bij ons thuis. De wijze waarop het werd uitgesproken en de woorden zelf, maakten veel indruk op me. Het klonk heel belangrijk al bevatte ik niet wat het nu echt betekende. De afgelopen jaren is deze diepe waarheid voor mij meer en meer tot leven gekomen.
Finney
Opwekkingsprediker Charles Finney (begin 19e eeuw) sprak vaak over het ‘beïnvloeden van God’. “Er zijn twee bestanddelen noodzakelijk om een opwekking te bevorderen: het ene door mensen te beïnvloeden en het andere door God te beïnvloeden. De waarheid wordt aangewend om mensen te beïnvloeden en gebed om God te bewegen. Wanneer ik over het bewegen van God spreek, bedoel ik niet dat gebed een verandering in Gods gedachten, zijn houding of karakter doet ontstaan. Het gebed verandert ons zodanig dat God bewogen wordt iets te ondernemen, anders zou Hij inconsequent zijn.” Finney legt hier volgens mij heel krachtig uit dat God met ons wil samenwerken omdat dat in Zijn karakter zit. Dat ontroert me, daagt me uit en tegelijkertijd verwart het me ook wel. Want samenwerken met de Allerhoogste dat is niet niks.
Franeker
Iedere maand komen er in Franeker in de gezellige wachtkamer van een tandarts 10-15 christenen bij elkaar om te bidden. Een jaar geleden zijn ze daarmee begonnen. Waarom zijn ze dat gaan doen? Waarom nu? Omdat God iets aan het doen is met het hart van deze mannen en vrouwen. Ze ervaren bewogenheid en passie voor de kerk die zo in nood is. Het doet hen steeds meer pijn dat in steeds meer kerken, mensen, jongeren, gezinnen afhaken. Die pijn wakkert het besef bij hen aan dat alleen God herstel kan brengen. Die pijn brengt hen op de knieën. Het ontroert me. Ik weet dat zij een illustratie zijn voor tientallen groepjes in in ons land. Bij wie het verlangen groeit om te bidden. Zodat allereerst wij veranderen. Onze bewogenheid en passie voor de kerk en voor Nederland neemt toe. Dat brengt denk ik God in beweging om ons verder aan te raken. Bijzonder he?!
Afhankelijk
Als gemeente van Jezus zijn we volledig afhankelijk van Zijn zegen en werk door ons heen. Gebed is daarvoor dé sleutel, dé motor, dé weg naar een herleving voor de kerk in Nederland. Onze eerste reflex in moeilijke omstandigheden is vaak ‘harder werken’ of ‘betere activiteiten’. Het is onze comfortzone om in actie te komen. En bidden? Tja, helpt dat echt? wat moet ik zeggen, vragen velen zich af. Waardoor we vaak kiezen voor ‘niet gaan’. Ik heb die worsteling regelmatig tenminste.
Toch wil ik je aanmoedigen opnieuw na te denken over noodzaak van gebed. Het gaat in Nederland wel vanzelf fout, niet vanzelf goed.
Blij
Gisteravond waren we met een kleine groepje bidders in Zwaagwesteinde bij elkaar voor gebed voor de kerk in Noord Friesland. Het was voor mij het meest geweldige moment van deze week. Open, eerlijk en krachtige gebeden werden voor Gods aangezicht uitgesproken. We ervoeren Gods aanwezigheid en lieten ons leiden door Zijn Geest. Ik honger naar het moment dat we met grote groepen volgelingen van Jezus gezamenlijk op de knieën gaan en God smeken Zijn gemeente te herstellen en het Evangelie te verkondigen. Achteraf was ik zo blij dat ik gegaan was.
En jij?
Voel je ook van binnen dat verlangen? Bid God dat Hij dat verlangen verder in je aanwakkert. We staan aan de vooravond van bijzonder tijden.
“Nu vallen druplen reeds neder, zend ons uw stromen o Heer”.
Wat een bemoediging Gerlof, dat we op onze knieën gaan, en bewogen raken. Om onze afhankelijkheid van God te kennen.
Wat enorm bemoedigend om te lezen. Ook in onze gemeente heeft zich een groep gevormd in gebed en delen. We delen onze worstelingen en ons verdriet. Maar ook onze zorg voor de kerk en onze jongeren. Daar, met elkaar, ervaren we verbinding met God en elkaar. En wat is het goed om je dan in al je zorgen gesteund te weten door het gebed, door te geloven dat God met ons is. Hij laat nooit los het werk van Zijn handen.
Dankjewel Gerlof voor de bemoediging.
Klaagliederen 2:19
Ons verlangen en gebed is dat alle kinderen en scholen omringd worden door biddende moeders.
Dankjewel Gerlof voor je mooie stukje. “We staan aan de vooravond van bijzondere tijden”, schrijf je. Ik ervaar momenteel, dat die bijzondere tijd er al is. Het was en is mijn gebed: Heer, waai met Uw Geest door de kerk, ga de rijen en banken door en raak de mensen één voor één aan. En ik zie het voor mijn ogen gebeuren! God is zooooo goed! Hij geeft naar mate we van Hem verwachten!
Wat wanneer je kind zich nadrukkelijk verzet en zelfs duidelijk maakt niet naar je begrafenis te komen als dit vanuit de kerk gaat
Mooi Gerlof!
Ik herinner mee de jongerengebedsavonden van het jeugdwerk nog 🙂
Mooi om te zien dat het alleen maar verder groeit in je leven en omgeving!