Gelovig word je niet vanzelf
De periode dat je kinderen nog klein zijn, kan behoren tot de rijkste tijd van je leven. Toch is samen leven in een gezin niet altijd gemakkelijk. Voor de ouders niet maar ook voor de kinderen niet.
Er gaat nogal eens wat mis in de opvoeding. Hoe goed je het als ouder ook bedoelt, je begint nooit helemaal vanuit “een neutraalstand”. Je bent zelf ook weer het product van de opvoeding die je hebt ontvangen van jouw ouders. En zij weer van die van hun ouders.
Mijn moeder is opgegroeid op het water, op een schip en kon nooit op sport of muziekles omdat ze altijd weer rondvoeren door Nederland met hun boot. Dat vond zij een enorm gemis. Daarom wilde zij dat haar kinderen wel op sport en muziekles konden gaan, en dat gebeurde ook. Allemaal op gitaarles! En zo hebben wij onze kinderen weer meegegeven dat sport en muziek belangrijk zijn, en kunnen de meiden heerlijk drummen en dwarsfluit spelen, voetballen en paardrijden.
De opvoeding, en zeker de geloofsopvoeding, gaat niet vanzelf. Het vereist weloverwogen keuzes en het ontwikkelen van bepaalde vaardigheden. Het is op een aantal gebieden roeien tegen de stroom van deze tijd in. Het vereist ook een voortdurende bezinning: wat is van wezenlijk belang, wat willen we bereiken, en hoe geven we er vorm aan?
Toen Martin en ik trouwden hebben we bewust gepraat over kinderen krijgen en wat we ze dan willen meegeven voor hun leven. Wat zijn onze doelen voor onze kinderen en waar willen we dat ze staan als ze 18 jaar? En vooral hoe leren ze God kennen en ervaren in hun leven?
Een van de dingen die wij heel belangrijk vonden, was het doorgeven van onze eigen geloofsverhalen, onze eigen avonturen en wonderen die we met God beleefd hebben. Vaak vergeten we als volwassenen om onze kinderen mee te nemen in dit geloofsavontuur, maar je hebt zoveel te bieden en je hebt al zoveel gezien van God dat dat juist hetgeen is wat je makkelijk kunt doorgeven. Verhalen vertellen als je in de auto zit, of juist ’s avonds met zijn allen op de bank. Pak die momenten en inspireer je kinderen.
Of schrijf je geloofsverhalen en wonderen die je meegemaakt hebt op in een “Familie verhalenschrift”. Zo mooi om te doen en steeds weer te lezen én aan te vullen!
Dat doet me denken aan wat er in Deuteronomium 4:9 staat: ‘…dat je de dingen die je met eigen ogen gezien hebt, niet vergeet, en zij niet uit je hart wijken zolang je leeft: maak ze aan je kinderen en kindskinderen bekend.’
Niets wat de moeite waard is,
komt je zomaar aanwaaien!
In het gezin leren kinderen hun identiteit, hun waarden en normen ontwikkelen. Van daaruit kunnen kinderen de maatschappij aan. Maar God heeft nog meer taken aan het gezin toegevoegd. Het staat zo mooi beschreven in Deuteronomium 6:5-7: ‘Je zult de Here, uw God, liefhebben met geheel je hart en met geheel je ziel en met geheel je kracht. Wat ik je heden gebied, zal in je hart zijn, je zult het je kinderen inprenten en daarover spreken wanneer je in uw huis zit, wanneer je onderweg bent, wanneer je je neerligt en wanneer je opstaat.’
Ook al wordt er in de kerk veel aan kinderen geboden, het gezin blijft de intiemste geloofsgemeenschap, waar je de meeste kans hebt het hart van de kinderen te bereiken. De ouders hebben als eersten de verantwoordelijkheid hun kinderen naar Jezus te leiden.
Vaak hebben we het al zo druk met werk en activiteiten, met school of het huishouden. Het leven trekt aan ons, zoveel verplichtingen. En toch wil ik je oproepen om tijd en aandacht vrij te maken en bewust te gaan inzetten op het geloofsleven van je eigen kinderen, kleinkinderen of de kinderen om je heen. Dat is je hoogste prioriteit. Er zijn zoveel dingen die je kunt doen, er zijn gave kinderkampen, kinderkoren, dansgroepjes, leuke liedjes, mooie dagboeken…
Ingeborg kon niet wachten om met ons mee op kinderkamp te gaan. 3 jaar was ze, energiek en bijdehand toen ze met ons op kamp ging met nog 100 kids van 10-12 jaar. En wie stond er in het midden, centraal tussen alle meiden die een dans gingen opvoeren? Precies, onze 3-jarige Ingeborg alle moves en pasjes perfect uitvoerend en genietend van het moment met al haar “vrienden en vriendinnen” dansend voor God!
It takes a village to raise a child!
Een Afrikaans gezegde wat betekent dat het een hele gemeenschap van verschillende mensen is die interactie heeft met het kind om het te helpen op groeien. Je staat er niet alleen voor.
Neem eens een paar minuten om na te denken over je hoop en je dromen voor je gezin. Wat kun jij vanaf vandaag gaan doen om bewust meer van God te brengen in jouw huis?
Blessings Karin
Ik wil je van harte uitnodigen voor een inspirerende, indrukwekkende en
praktische 3 avonden durende Groeicursus over Geloofsopvoeding
op 4, 11, 18 april in Veenendaal.
Deze cursus gaat jouw en je gezin veranderen en verrijken,
en je krijgt veel tips en tools om mee aan de slag te gaan.
Geef je nu al op want er zijn beperkt aantal plaatsen.
Ja Karin, zo is het maar net. We blijven er op hameren. Kinderen staan bij God vooraan.
Weet je dat ik al sinds jullie huwelijksfeest probeer een kaartje naar jullie te sturen? Ik geloof dat ik het nu goed gedaan heb. Liefs. Else
Lieve Else, je hebt het heel goed gedaan,hartelijk dank voor jullie lieve en bemoedigende kaartje, zo attent dat jullie aan ons denken.
hartelijke groeten en veel zegen voor jullie, liefs Karin en Martin
Wat mooi Karin. Wat is het goed om aan onze kinderen en kleinkinderen te vertellen wat God allemaal doet voor ons. Bedankt om me daar weer bewust van te maken.
Gods zegen.
dank je wel hoor, veel zegen ook voor jullie, groeten Karin
Heel mooi en bewust! Nog steeds schrijf ik zegeningen op, ook al zijn de kinderen al járen de deur uit. Zij en evt. kleinkinderen mogen het lezen; een waardevol nalatenschap, wanneer dan ook!
Zegen voor jullie als gezin
Groetjes van Anne-Mieke.
dank je wel, zegen Karin
Hoi lieve Karin, wat een voorrecht dat wij een stukje konden meekijken en ervaren hoe jullie die kleine meisjes van toen begeleidden in hun geloof.
Regelmatig gaan mijn gedachten even terug naar onze jaren samen in Holsbeek.
Geloofsopvoeding is waar ik de laatste jaren meer mee bezig ben geweest in studie en praktijk.
Het wordt tijd om weer eens bij te praten… veel veranderd sinds onze laatste ontmoeting.
Liefs van Ellen xxx
Hey Ellen, leuk om van je te horen, Fijn dat je ook zo bewust bezig bent met geloofsopvoeding. Waren hele mooie jaren in Holsbeek, Leuk om jullie weer te zien, LIefs Karin
Wat mooi, ik neem het mee in ons jonge gezin en kijk of we oppas kunnen vinden:) zou t graag samen met m’n man willen doen. Bedankt voor het delen!
jUllie zijn hartelijk welkom en je we geven heel veel onderwijs en praktische voorbeelden mee! groeten Karin
Hallo Karin,even een groet vanuit Drachten,ik vond het fijn om te lezen,wat je als ouders kunt betekenen voor je kinderen en ja ook je klein kinderen inderdaad,ook een gedeelte van mijn kroost is al groot en gaat hun eigen weg,ik breng hun altijd stuk voor stuk bij Onze Vader in De Hemel,soms verlies ik weleens de moed als mens,maar dat komt omdat ik niet de controle wil verliezen,maar dat nu aan het leren ben…kinderen loslaten,en aan God overlaten,is nu mijn fase,vast herkenbaar!
Mooi wat je doet, je kleinkinderen zijn ook zo belangrijk. Veel zegen en groeten Karin