De les van de kano

Het was op een zondagmiddag, de laatste week van de zomervakantie. Ik zal veertien jaar zijn geweest. Mijn vader keek op uit zijn boek en vroeg: ‘Zullen we naar Denemarken gaan, lekker kamperen?’ Verbaasd keken mijn broer en ik elkaar aan – Denemarken kwam uit de lucht vallen, de vakantie was eigenlijk al voorbij en de tent lag weer netjes schoongemaakt opgeborgen in de schuur.

Maar de volgende ochtend reden we weg, iets voor vieren. De vogels floten, de temperatuur was mild, de tent lag in de achterbak. We reden naar Flensburg, Noord-Duitsland. Daar aten we een spiegelei. Het doel van onze reis was de Deense Ponycamping. Mijn vader had goede jeugdherinneringen aan die plek, maar de naam van het dorp was hij kwijtgeraakt. Toen we de grens passeerden vroeg hij aan de douaniers: ‘Do you know where the ponycamping is?’ De Deense dienders trokken hun wenkbrauwen op. Mijn vader stapte uit, deed een pony na (niet onverdienstelijk trouwens) maar er ging geen lichtje branden. Dus trapten we op goed geluk het gas weer in. Puur op herinnering reed mijn pa vervolgens in één streep naar zijn doel: een riante kampeerplek aan een adembenemend meer. Denemarken op zijn mooist, het mag gezegd worden.

Zes dagen hebben we gekampeerd, mijn vader, mijn broer en ik. Het was een bijzondere vakantie. We stonden elke dag vroeg op en begonnen dan met het lezen van een verhaal uit de bijbel. Of, lezen – het was meer schatgraven. Regel voor regel groeven we ons door de het verhaal. We woelden de woorden los, ik merkte dat ik er echt plezier in kreeg om de bijbel te lezen. Als we klaar waren aten we een stapel boterhammen weg en stapten we in onze gehuurde kano.

Met de kano begon deel twee van het dagritueel. Tot de avond kanoden we door het immens grote watergebied, elke dag een andere vaargeul, telkens een ander meer. In de kano vroeg mijn vader dan: ‘Stel dat je nu een preek zou houden om mensen iets te vertellen over wat je hebt geleerd, welke boodschap zou je dan brengen vanuit het verhaal dat we net hebben gelezen?’ En dan gingen we korte preekjes houden. Drie keer een boodschap die vol was van liefde voor Gods Woord.

Het publiek was niet groot: naast mijn vader en broer een paar kuifeenden, hier en daar een meerkoet, een enkele keer een opspringende vis. Maar wat was het prachtig om mee te maken! En ik leerde die vakantie een belangrijke les: achter elk verhaal in de bijbel schuilt een boodschap die levens kan veranderen. De Les van de Kano.