Dat muisje heeft een staartje

Ik denk dat het zo’n zeven jaar geleden is dat ik werd uitgenodigd om te spreken bij een jeugdweekend. Het weekend werd georganiseerd door een grote gemeente in het midden van Nederland en het weekend zelf was helemaal in het zuiden van het land. Het was een flinke reis, maar (zo blijkt tot op de dag van vandaag) meer dan de moeite waard…

Op de zaterdagavond vindt de dienst plaats in een boerenschuur van het kampeerterrein waar het jeugdweekend is georganiseerd. Er staan veel stoelen en de organisatie heeft het voor elkaar gekregen om de boerenschuur om te zetten in een zaal waar een flitsende dienst gehouden kan worden, met verlichting, beamer en band. Ik heb tijdens de lange reis vanuit Drachten goed kunnen nadenken en bidden over de preek die ik ga houden. Tijdens de preek voel ik dat de Heilige Geest aan het werk is. De jongeren zijn klaar voor een oproep als hulp om te reageren op datgene wat God aan het doen is. Mijn preek werkt toe naar de climax en ik wil de eerste aanzet geven voor die oproep. Er gaat wat bijzonders gebeuren…

Op dat moment is er ineens commotie en lawaai in de zaal. Je zou denken dat de Heilige Geest aan het werk is. Dat zou mooi zijn geweest, maar de waarheid is dat er in de zaal een muis loopt! Hilariteit en paniek in de zaal. De dames op de stoelen en de heren achter het arme beestje aan. Het mooie, heilige moment is in één klap helemaal weg. Het lijkt erop dat ik voor niets gekomen ben vanuit Drachten, de tegenstander heeft een stok in het wiel gegooid.

Ik merk dat ik er heel boos van word. Zodra de muis uit de zaal is verwijderd en het wat rustiger is geworden, probeer ik het over een andere boeg te gooien. Ik leg uit dat God ondanks de ruwe onderbreking iets bijzonders wil gaan doen. Hij wil iemand genezen die in de zaal zit. Uiteindelijk komt er een meisje naar voren dat mank loopt. Al lange tijd heeft ze last van haar heup, naar wat ik me herinner het gevolg is van een dystrofie. Er gebeurt daar in die boerenschuur een heel groot wonder op gebed, waarbij dit meisje geneest van haar pijn en niet meer mank loopt. Dit heeft een zo’n geweldige impact op iedereen in de zaal!

Thuisgekomen heeft het meisje in geuren en kleuren verteld wat er met haar is gebeurd, want dat was natuurlijk niet onopgemerkt gebleven. Niet veel later meldt ze zich aan voor een meeloopdag bij onze fulltime opleiding (die toen nog Triple-T heette). Ze vindt het vervelend om alleen te gaan, dus neemt ze haar vriendin mee die meer er is voor haar vriendin dan dat ze echt belangstelling heeft voor de school. Het gevolg is dat niet het meisje dat genezen is zich aanmeldt voor de school, maar haar vriendin!  Deze vriendin heeft het jaar van haar leven en vindt als bonus ook nog haar levenspartner op de school. Ze is nu met hem getrouwd.

De verandering bij haar is niet onopgemerkt gebleven in haar gezin. Het jaar erop meldt haar zusje zich aan voor de fulltimeopleiding, die toen voor het eerst Royal Mission School is gaan heten. Ook háár leven gaat ondersteboven en ook zij ontmoet tijdens dat jaar haar levenspartner. Ze is nu met hem getrouwd. De verandering bij haar is thuis ook niet onopgemerkt gebleven. Dit heeft tot gevolg dat het jongste zusje zich aanmeldt voor het jaar dáárop.  Dat meisje is erg onzeker over het geloof en weet het allemaal niet zo goed hoe het zit met Jezus enzo.  Aan het einde van het jaar vertelt ze aan iedereen die het maar horen wil over Jezus.

Inmiddels kunnen de vader en de moeder van de drie gezusters niet achterblijven. Ze kiezen ervoor om de Parttime school te gaan doen. Eerst moeders, daarna de vader. Diep onder de indruk van het onderwijs, wordt het hele gezin gegrepen door Jezus. Tijdens hetzelfde jaar doet een nicht de fulltime opleiding en heeft een andere nicht zich aangemeld voor het jaar daarop. Dat laatste meisje geeft aan de ze zo onder de indruk is van wat er met haar nichtjes is gebeurd. Ze zegt tijdens het selectiegesprek letterlijk… “Ik weet nog niet zo goed wie Jezus is, maar wat mijn nichtjes hebben, dat wil ik ook.

Afgelopen zondag heb ik haar gedoopt. Ze straalde toen ze in het waterbad stond. Als ik er aan denk staan de tranen me in de ogen. Een dag later vroeg ik haar wat de gasten die ze had uitgenodigd vonden van haar doop. Ze zei dat vooral haar zusje diep onder de indruk was en in tranen vertelde dat ze het zo bijzonder vond dat haar zus zo straalde. Ze heeft zich overigens nog niet aangemeld…

Vorige week nam het meisje, dat zeven jaar geleden werd genezen, contact met me op. Ze zei dat ze destijds zich heel graag had aangemeld voor de fulltimeopleiding, maar dat dat door omstandigheden niet lukte. Nu heeft ze zich aangemeld voor de Parttime opleiding. De cirkel is rond, maar het laatste hoofdstuk denk ik nog lang niet geschreven…