Gaan de protestantse gemeenten in Jistrum en omliggende dorpen het redden de komende jaren? Ik geloof van wel. Gaat dat gebeuren met jong en oud in één dienst? Volgens mij niet.
Deze blog is het vervolg op mijn vorige van afgelopen 3 maart.
Op 1 september 2011 begon ik met 6 uur jeugdwerk per week bij de PKN in Jistrum. Ik trok vooral op met tieners van 12-17 jaar. Dit was binnen tienerdiensten, catechisatie en ontspannen activiteiten. Het ging goed, tieners werden enthousiast. Ouders ook! Er ontstond weer hoop binnen de gemeente die al jaren langzaam maar gestaag aan het krimpen was. Al gauw werd ik me bewust van het feit dat wanneer deze tieners ouder zouden worden , ze niet meer bij de tiener activiteiten zouden komen. Ik merkte daarbij helaas ook dat ze niet de traditionele diensten op zondag wilden gaan bezoeken. Door dit dilemma aan de kerkraad voor te leggen ontstond er een open gesprek waarin de mogelijkheid op tafel kwam om een keer per maand de zondagse eredienst in te vullen met een vernieuwende jongerendienst. We dachten na over de vorm en begonnen aan 2 zoekende jaren. Na 2 jaar was het resultaat dat jongeren mondjesmaat de speciale jongerendiensten bezochten.
Conclusie: Dit is niet de weg naar de toekomst. Het experiment werd beëindigd.
Toen de jongerendiensten stopte werd tegelijkertijd besloten dat er wel een nieuw initiatief moest worden opgezet. Dit resulteerde in ‘Ferbining’. Een totaal nieuwe samenkomst wat ik vrij uitgebreid heb besproken in de vorig blog. In Nederland zijn al 100 tot 200 soortgelijke initiatieven, waaronder de zogenaamde Kliederkerk. We merken na anderhalf jaar en ca 15 maandelijkse bijeenkomsten later dat we hiermee op een goede koers zitten. Kinderen en ouders vinden het erg mooi om met elkaar als gezin geloof te beleven in een sfeer van gezelligheid, plezier en onderlinge relatie.
Binnen deze mooie ontwikkeling ondervinden we ook een aantal uitdagingen.
Een eerste uitdaging binnen dit proces is dat ouderen het niet leuk en ook verdrietig vinden dat deze gezinnen op de betreffende zondagen niet naar de kerkdienst komen. We hebben namelijk in Jistrum elke zondag een traditionele dienst en 1 keer per maand op dezelfde zondagmorgen een Ferbining.
Een tweede uitdaging is dat we moeten werken aan geloofsverdieping en discipelschap. Als we met deze vorm van kerk zijn op de lange termijn willen volhouden en uitbouwen, zal er op een of andere manier meer diepgang, meer ‘praktisch volgen van Jezus’ moeten plaatsvinden. De huidige situatie is dat er tijdens Ferbining een kort interactief preekje gehouden word. Meer inhoud en diepgang is er niet. Dit is te weinig voor bredere geloofsopbouw op langere termijn.
Een derde uitdaging is de draagkracht voor de komende jaren. Ik heb geleerd dat de draagkracht van de werkgroep de kwaliteit en groeimogelijkheid van je activiteit bepaald. Op dit moment is die draagkracht prima. De vraag is echter of het mogelijk is om met een relatief kleine groep (ca 10 gezinnen met kinderen en nog ca 20 anderen) te blijven bouwen aan een kwalitatief maar ook diepgaand geloofsproces. Ik denk dat er voor het goed slagen van dit initiatief 20-30 gezinnen nodig zijn om draagkrachtige genoeg te zijn.
De dorpen rondom lopen tegen dezelfde uitdagingen aan. Hierdoor is het idee ontstaan om met deze dorpen samen te werken en te komen tot een sterker geheel . Of dit haalbaar en wenselijk is zal de komende tijd blijken.
Maar hoe zit het dan met de eenheid van de kudde? Jong en oud horen toch bij elkaar als gemeente? De vraag hoe we kerk met jong en oud samen moeten blijven beleven is er een die gesteld en beantwoord moet worden. We zijn als jong en oud aan elkaar gegeven en horen bij elkaar. Dit betekend naar mij idee echter niet dat we de zondagse vieringen met jong en oud samen moeten invullen. De geschiedenis laat namelijk zien dat dit in 95 van de 100 plaatsen niet lukt. De generatiekloof zal op een andere manier overbrugt moet worden.
Ik denk dat we de ingeslagen weg moeten vervolgen en gelijkertijd moeten gaan ontdekken hoe we met jong en oud als één kudde kunnen blijven optrekken.
Ik geloof dat dit kan en ook gaat lukken en dat de PKN in Nederland een hoopvolle toekomst heeft!
Ik denk dat jouw “nee” vooral het gevolg is van de context van de traditionele kerkdienst. Het toont aan hoezeer de kerktraditie verouderd is. De traditionele invulling van kerkdiensten vind haar oorsprong in vroeger eeuwen en paste in die tijd. De kerk staat dus voor de keus: ofwel de kerkdienst een “culturele verjongingskuur” geven, ofwel inderdaad jongeren en ouderen apart laten samenkomen. En dat geldt niet alleen voor de traditionele protestantse kerken, maar ook voor veel evangelische en pinksterkerken, die vaak zelf vinden niet ‘aan tradities vast te zitten’. De mens is van nature behoudend en het is een uitdaging om aan te passen.
Maar het is nodig. God is niet beperkt tot een bepaalde cultuur.
Wat gied om te horen dat er vernieuwing plaats vind. De kracht van het Evangelie mag ontdekt worden door Jong en Oud. Samen zoeken naar een invulling is denk ik, samen met jullie, gelegen in krachten bundelen. Maar wat een zoektocht, en een liefdevolle bemoediging is op zijn plaats. Gerlof en jouw thuisfront
Bedankt voor je moedige inzet. Samen onderweg met Jezus.
DE WARE DIENST EERT IEDER E E N
Maak in die grote “eredienst” *
maar groepjes. Groot en klein.
Precies zoals we onderling
óók heel verschillend zijn.
En stel dan vragen. Groot aan klein,
maar ook leuk omgekeerd.
Wij deden dat in ’t kleingezin
en hebben veel geleerd!
De oma houdt van knutselen
en deed haar chocola
In een doorzichtig doosje. Maar
ze dacht erover na
dat ’t meivakantie is, en dus:
de vogeltjes zijn druk.
Met extra sliertjes -doosje leeg-
hebben die óók geluk
bij ’t maken van ’n matrasje voor
nieuw kroost-op -komst. En klei
in kleuren van de regenboog
gaf voorbeelden daarbij,
terwijl we praatten met elkaar,
en toonden ons talent.
De mama maakte toastjes klaar,
en iedereen werd verwend
toen er ook nog een dansje kwam.
Het grootste kind de dans,
het jongere schraagde ’t vrolijk lied.
De jongste greep zijn kans
voor melding van een slaapdefect.
-Maar toen was het al laat…
De vader toonde hoe zo’n sfeer
b ei na vanZelf ontstaat:
de kiem in zijn ontvankelijkheid,
als in een nieuw, warm ei.
Zijn Aandacht luidde feesttijd in
en vormde met de klei,
de dans, het lekkers, en,
op mama’s schoot, de rust
-die leidde tot Heerlijke slaap…-
ÉÉN W i j ,
door God gekust.
Zo kan het zijn. Een huisgezin!
Wij, kerk, een Godsgezin.
Een kindervraag aan ’n oma is
een schitterend begin.
* Rom.12
Je zou de vernieuwde dienst smiddags kunnen doen met tussen de traditionele dienst en de nieuwe in een gezamenlijke maaltijd waar jong en oud elkaar ontmoeten
Goedemorgen, Ik ben ook van mening, jong en oud in de kerk.Maar ik vind dat de PKNpredikanten best Wat meer de jeugd mag raken.Gelukkig zijn de proponenten al goed opweg met hun gerichte verkondiging.Spreekt mij ook goed aan, al ben ik 56 jaar.Vroeger als kind moest je mee naar je kerk van je ouders.Je had als kind niet veel in de brengen bij vooral oudere ( weten het toen altijd beter,nu ook soms)NU moeten we de Jeugd eens hun Verlangen naar JEZUS uit laten spreken!BETREK DE JEUGD ERBIJ.De jeugd heeft de toekomst , is een Gezegde toch.SAMEN JONG EN OUD IN DE NAAM VAN JEZUS ZIJN, EENHEID PKN’ers.IS VAN GROOT BELANG MOMENTEEL.MAAK EEN STERK GEBAAR NAAR EEN GEBROKEN WERELD.ZORG VOOR ELKAAR, (JONG EN OUD)VANUIT GODS LIEFDE, EN ZIJN GENADE.DAN GAAT ALLES GOEDKOMEN, JEZUS OVERWON, DOEN WE MEE ? SAMEN OP WEG, MAAR HET HEMELSE KONINGKRIJK.AMEN .WEES EEN ZEGE VOOR DE ANDER, DOE JE BEST, GOD DOET DE REST.
Pingback: Kun je in de kerk jezelf zijn? - OnderWeg
Mijn ervaring met ´bijzondere´(?) diensten waarin jong en oud aanwezig zijn is bijvoorbeeld het organiseren van een zgn Top 2000 dienst. Met eigentijdse muziek van zangers die teksten hebben waarmee een directe link gelegd kan worden met ons dagelijks bestaan, werken, studeren, leven, zorgen, hoop, licht, moed en liefde. Fraaie beelden erbij en bijpassende muziek die je ´raakt´, doen jongeren en ouderen graag komen en ze willen een dergelijke dienst graag meevieren. Je kunt er een intrigerend thema bij bedenken. Ik heb onlangs enkele diensten geleid met als thema: ´een Selfie met God?´! Met bijpassende , mooie muziek en liederen. En inbreng van eigen muzikanten en beamerspecialisten die van de presntatie alleen al een ´religieuze´ Boodschap maken. Het thema van gisteren : ´Do you love Me?´ sloeg eveneens aan. Kinderkoor uit Oeganda erbij, dansen, djembee spelen en zingen was puur. En iedereen wordt blij om de puur- en echtheid. Ook het laten horen van de pakkend cd numer kan soms meer zeggen dan 1000 woorden, Maak ruimte voor een ´vier´ plaats in de kerk. Een een ´beleef´ tuin. Met kunst in de kerk bereik je ook zo´n effect. Niet cryptisch maar vertel wat je echt doet en laat zien. En je Boodschap moet raakvlakken en gevoelens oproepen met het leven dat ieder mens leidt. Actueel zijn dus. Niet gecreeërd maar uit het leven gegrepen. Mij trof bijvoorbeeld ook de teksten van het lied van OG´3ene. Geweldig, met een actuele Boodschap, moedgevend en herkenbaar!