Ik ben voornemens om een boek te schrijven. Ik ben er zelfs al een poosje mee bezig en ik moet zeggen dat ik dat best heel lastig vind. Een preek of een Bijbelstudie schrijven en spreken is echt heel iets anders dan het schrijven van een boek heb ik ontdekt. Ik dacht dat het misschien een goed idee zou zijn om jullie als lezers van deze blog in te schakelen om mij te helpen en te inspireren. Ik besef me dat ik daarmee de druk bij mezelf opvoer, maar dat is misschien ook wel goed. Voordat ik jullie inschakel, wil ik eerst iets vertellen over mijn proces hierin om zo duidelijk te maken waarin ik jullie hulp nodig heb.
Waar zal ik beginnen? Een boek schrijven doe je niet zomaar. Waarom zou ik een boek schrijven? Wat zou ik moeten schrijven wat nog niet in een boek is geschreven of wat nog niet is gezegd? Prediker zegt immers dat er niets nieuws onder de zon is? Bovendien, welke motieven liggen daarin voor mij ten grondslag? Is het werkelijk zo dat ik dit boek wil gaan schrijven om de wereld een stukje beter te maken? Kan ik echt beweren dat mijn enige motief is dat ik christenen wil helpen, kerken wil veranderen en de grote opwekking in den lande wil bespoedigen?
Ik zou willen dat ik op al deze vragen een volmondig ‘ja’ kan zeggen. Ik kan mezelf voorhouden dat dit zo is en ik kan het ook als zodanig verkondigen aan anderen, maar het is niet zo…
Ik heb besloten een boek te schrijven over intimiteit met God. Ik zal vanuit passie schrijven over dit onderwerp, omdat ik weet hoe belangrijk het is om daar uitleg over te geven en omdat ik zie dat er veel christenen zijn die worstelen met hun relatie en tijd met God. Toch zijn daar ook andere ‘stemmen’. Dat zijn ‘stemmen’ die iedereen heeft, maar waar ik me toch wel voor schaam.
Die andere ‘stemmen’ gaan over mensen niet willen teleurstellen. Er zijn mensen in mijn omgeving die immers een boek van mij verwachten. Het gaat ook over eer ontvangen. Het zou toch geweldig zijn als ik een boek op mijn conto kan schrijven? Het gaat over presteren. Presteren voor anderen en vooral ook presteren voor God. Wat zal Hij blij met mij zijn als ik dat boek af heb.
Deze tweestrijd, waarin ik worstel met al deze motieven, maken dat het voor mij lastig is om überhaupt een boek te schrijven. Ik omschrijf deze innerlijke strijd, omdat het een belangrijk onderdeel is van wat ik wil gaan uitleggen in dat boek. Het heeft namelijk alles te maken met wat nodig is om te bouwen aan een intieme relatie met God.
Om intimiteit met God te ervaren is het nodig om Hem te leren kennen, maar vooral ook geconfronteerd te worden met onszelf. Het is nodig om te leren open, eerlijk en transparant te zijn naar onszelf en God. Het boek zal daarom veel meer zijn dan tips en trucks om je stille tijd te verbeteren. Het is niet in zeven stappen je tijd met God oplappen. Het zal een bespiegeling zijn van wie we zijn voor Gods aangezicht. Hoe we Hem mogen naderen en wat er voor nodig is om dit met een verlangend en oprecht hart te doen.
Het boek is dus niet bedoeld om meer kennis op te doen of om nieuwe en interessante inzichten te verkrijgen. Ten diepste wil ik dat het soms helemaal geen fijn boek wordt, maar dat het gaat confronteren en uitdagen.
In het boek en in deze blog wil ik mezelf niet sparen. Het is ook mijn eigen zoektocht naar meer van Jezus in mijn leven. Het is makkelijk om te schrijven over glorieuze overwinningen uit mijn verleden. Het is minder leuk om mezelf ertoe te zetten worstelingen in het nu te delen.
Zou jij het aandurven om mij te helpen door hieronder te delen waar jij tegenaan loopt in jouw relatie met God? Daar begint het namelijk mee, het eerlijke verhaal vertellen. Misschien is het goed dat te leren, kwetsbaar durven zijn door je hart te delen. Het zou mij niet alleen verder helpen in mijn boek, maar ik denk dat de kerk het nodig heeft om op deze manier koninklijk te leven. Voor nu laat ik me graag inspireren…
Mijn zoon, als je in je voornemen om dit boek te schrijven duidelijk de stem van God ervaren hebt is er geen enkele reden om er van af te zien; Hij is onze inspiratiebron en de middelen om dit te doen zal Hij ook geven.!
Persoonlijk denk ik niet dat je uit bent op eigen roem, deze is n.l. uitgesloten, het is de Heer die ons tot hier gebracht heeft en de prijs heeft betaald.!
Gods zegen in al je werken,
Arend
Hallo Martin.
Heb ik een strijd over intimiteit met God? Jazeker. Ergens in m’n hart wil ik meer intimiteit. Maar aan de andere kant vind ik het zoals het nu gaat ook prima. Ik leef met God. Vraag om hulp. Vraag of ik zijn licht mag laten schijnen. Maar kan ook een dag bezig zijn met heel veel drukke dingen dat ik opgeslokt wordt. Aan het eind vd dag kan ik niet zien hoe God mij heeft gebruikt. Ik probeer te wandelen. Gods stem verstaan. Ik kan heel down zijn als ik moe ben. Probeer zo’n dag dichter bij God te leven maar dat lukt dan niet. Ik vraag mij dan af : wil ik echt een intiemere relatie met God? Ik denk dan dat mijn verlangen niet oprecht is. En waarom zou ik het willen? Ik leef toch met God? Ik heb een stemmetje die zegt: zo slecht doe je het toch nier hoor “. Dit zijn mijn worstelingen. Maar ik volg de cursus dus ik werk eraan😉 heel veel succes met je voorbereiding op je boek!! De reacties zullen wel binnen stromen.
Mooi helder en duidelijk verwoord Aafke. Herkenbaar wat je schrijft. Gods zegen op de weg die Hij met jou gaat. Dank voor jouw kwetsbaarheid in deze. Dat het tot voorbeeld voor anderen mag zijn.
Ja ik durf, Martin,
Ik ben zo snel afgeleid. Als ik ga bidden dan, vooral s’ nachts omdat ik een slechte slaper ben, neem ik mij voor om op God gericht te blijven maar voor ik het weet dwaal ik helemaal f met mijn gedachten . Dan heeft het niets meer met bidden te maken of de persoon waarbij voor aan het bidden was.
Mijn start is dat ik God graag als mijn Vader wil voelen en Zijn aanwezigheid ,Zijn liefde wil voelen. Ik wil graag liefde voelen in woord alleen al ,Vader ,Heit, God maar ik voel,zoveel,afstand en die afstand wil,ik,overbruggen ik,wil werkelijke geborgenheid bij Hem voelen en Hem ten diepste leren omarmen. Vol vertrouwen mijn hand in Zijn hand leggen en mijn weg met Hem gaan all Eer en Glorie aa nHem toe te kennen. Ik weet dat dit begint met Stille tijd , Bijbellezen en Aanbidding maar dat schiet er zovaak bij in. Ik moet hebt” alleen doen ” in mijn gezin, heb geen steun aan mijn man en dat is zwaar. Ik weet niet of je iets hebt aan mijn memorisatie zoals ik dit nu opgeschreven heb. Maar ik dacht uk schrijf het toch op.
Veel,succes met je boek en ik kijk uit naar de vorderingen.
Lieve Wietske,
Gods zegen op de weg die Hij met jou gaat. Ik bid dat je door Zijn kracht je volledig durft over te geven aan Hem mocht dat nog niet zo zijn. Hij houdt van jou wat je ook doet, gedaan hebt en zult doen. Hij vindt jou kostbaar en je bent Zijn geliefde kind. Met open armen staat Hij elke dag opnieuw klaar om jou in Zijn liefdevolle Vader armen te sluiten, om jou te vullen met Zijn liefde, warmte, vrede en rust. Ik bid dat dit verlangen van jou werkelijkheid mag worden door de kracht van de Geest, want God maakt Zijn beloften waar en heeft ze voor jou klaar liggen. Hij is bij jou, Hij houdt van jou en Hij is altijd om jou heen. Hij heeft jouw geluk voor ogen. Lieve Wietske, Vader vraagt durf jij Mijn genade met lege handen aan te nemen en te ontvangen wat ik jou wil geven?
Liefs Cornelia
Lieve Martin, God houdt van Jou, en ik ook.Geweldig dat Je een wil gaan schrijven.wat een uitdaging. Maar God zal Je Bijstaan.Ik ga bidden voor Je, om de woorden die Je nodig heb voor HET BOEK te Schrijven.’k zal met andere Broeders en Zusters nadenken over de titel van het boek, Intimiteit met God.Dat wij misschien Jou kunnen Bemoedigen met woorden voor Jou boek.LIEFDE EN GEBED=OVERWINNING. AMEN.
Dit is wel een uitdaging en ik neem aan dat de reactie vertrouwelijk behandeld worden. Ik ben opgevoed met een God van straf, oorzaak en gevolg. Je redding verdienen door goed te doen, te luisteren, lief te zijn. ALs je niet doet wat God van je vraagt krijg je straf. Een uitspraak ‘zie je wel je moeder heeft nu de schouder uit haar kom, nu moet jij voor haar zorgen en kan je niet gaan logeren bij die vriendin waar je zo een zin in had, dat was niet Gods wil’. Daarnaast een gesloten gezin voor de buitenwereld prachtig maar van binnen groeide er veel scheef. Die scheefgroei is en tot op de dag van vandaag. Mijn vader is 10 jaar geleden overleden en ondanks alle pogingen en moeiten en opoffering heb ik weinig tot geen contact met mijn moeder en zus. Ik kan niet mezelf zijn, ik word niet gerespecteerd. Het is een keuze die ik heb gemaakt na heel veel proberen. Toch vind ik dit lastig, wat zou God hiervan vinden? Is het goed zoals ik wel hoor, kan ik die stem vertrouwen? Moet ik niet van iedereen houden als van mezelf ook al ga ik er zelf aan kapot? Wat is de stem van God in deze en hoe weet ik wat de stem van GOd is?
Lieve,
Moge Gods Geest krachtig uitgestort worden en Hij het wonder van herstel geven voor jou persoonlijk en de mensen om jou heen.
Ik bid voor je dat je mag leven in vrijheid, echte vrijheid in Christus. Dat Hij jou daar de kracht voor geeft en je mag ontdekken wie Vader daadwerkelijk is vanuit Zijn woord. Dat je ten diepste mag geloven en weten dat je waardevol, geliefd en uniek bent en Hij zoveel van je houdt. Ik bid dat Hij jou wil helpen om op te staan en te schitteren als de Parel die jij bent in Gods hand.
Houd vol lieverd. Herken wat je schrijft en mag je bemoedigen: blijf Vader zoeken, blijf bij Vader aankloppen en Hij zal geven. Zijn beloften: Ik houd van jou, Ik ben altijd bij jou en laat jou nooit alleen gelden ook voor jou.
Moge de opgebouwde bolwerken en leugens afgebroken worden in de machtige naam van Jezus en jij jezelf mogen zijn waardevol en uniek op de plek die Hij jou geeft!
Zegen van Hem voor jou, jouw moeder, zus en allen om jou heen.
Dikke knuffel van Cornelia
Dag Martin,
Ik worstel met dezelfde dingen als jij. Het karakter van Jezus is nederig en zachtmoedig.
Er staat geschreven in Zacharia 9 : 9-10 Jubel luide, gij dochter van Sion ; juich, gij dochter van Jeruzalem ! Zie, uw koning komt tot u, hij is rechtvaardig en zegevierend, nederig, en rijdende op een ezel , op een ezelshengst, een ezelinnejong. … en hij zal de volken vrede verkondigen, en zijn heerschappij zal zich uitstrekken van zee tot zee, en van de Rivier tot de einden van de aarde. Wil je een biografie schrijven of korte thema’s van een aantal bladzijden ? Of een devotional ? Ik ben al begonnen met een boek doch ik zoek ook gastschrijvers voor elke dag een stukje.
Hoi Martin,
Ik merk dat ik enorm geniet om samen met God te wandelen. Voordat ik uit bed ga neem ik daar de tijd voor. Wat ik moeilijk vind is als ik constant afgeleid word. Ik weet verstandelijk dat God mij hier niet om veroordeelt, Hij geniet ieder moment dat ik Hem zoek. Maar andere stemmen in mijn hoofd zeggen iets anders, en die stemmen komen niet van God…
Dus een soort gevecht van: mij schuldig voelen, dan weer weten dat ik God niets hoef te ‘brengen’, dan weer die stemmen weg sturen en dan voel ik mij weer geliefd. Beetje warrig misschien….?
Gaaf om te lezen hoe je geniet van het wandelen met God.
Dank voor jouw delen hoe om te gaan met de verschillende stemmen om weer terug te komen in het positieve, in plaats van je erin mee te laten nemen, en je weer geliefd te kunnen voelen waardoor je weer kunt genieten van de wandel met Hem.
Waardevolle bemoediging wat hoop mag geven aan anderen, een handvat en aanmoediging in het groei proces van wandelen met Vader.
Gezegende dag!
Dag Martin,
Ik zie uit naar het boek wat je gaat schrijven en waardeer je motivatie.
Waar ik tegenaan loop in mijn relatie met God is dat ik, ondanks dat ik weet dat ik afhankelijk ben van Hem en ben gemaakt om te leven in Zijn liefde, dat ik mijn rug naar dat toekeer en mijn eigen pad ga, mijn eigen inzichten volg en van de verkeerde serie kijken op Netflix verval in verkeerde verlangens vervullen die leiden tot verkeerde dingen doen. Uiteindelijk eindig ik in een soort neerslachtige mist waar het voelt alsof het niet meer uitmaakt wat ik doe, omdat ik in zonde leef. Ergens in die periode laat mijn hemelse Pa mij zien dat Hij het beste met mij voor heeft en nodigt mij door Zijn genade en liefde uit om het leven met Hem, het leven waarvoor ik bedoeld ben, weer op te pakken. Als ik eenmaal de neerslachtigheid uit getrokken ben bevestigt Hij mij door Zijn woord in wie ik ben in Hem, en leef ik weer voor en met Hem.
Wees gezegend bro
Hoi Martin.
Wat een bijzondere uitdaging om op deze manier je boek tot stand te willen brengen. Graag wil ik je helpen een inzicht te krijgen, hoe het komt dat we met deze vragen worstelen. Dat ga ik op een later moment doen. Eerst wil ik God erom vragen in gebed. Ga je eerst laten weten dat het ook leeft in mijn hart. Fijn weekend samen met jouw gezin.
Hoi Martin,
Ik heb met veel interesse het stukje hierboven gelezen. Wat mij juist aanspreekt hierin is dat je je zo kwetsbaar op durft te stellen. Hoe fijn is het een compliment te krijgen na een spreekbeurt, mooi verhaal wat je vertelt hebt, goed gebed uitgesproken enz. We wuiven dat nogal eens weg met de woorden: “Het is de Geest die door mij heen spreekt of dat doet.” Ook dat is gemeend. Maar stiekem groeien we wel van deze complimenten en moeten we ervoor oppassen dat de eer wel aan God blijft en dat we niet onszelf maar weer eens een schouderklopje geven.
Deze innerlijke strijd is zo herkenbaar en het zou mooi zijn wanneer je een boek kan schrijven die je steeds weer bemoedigt en uitdaagt deze strijd aan te gaan. Di e je leert er energie uit te kunnen halen i.p.v. dat het energie kost.
Het bemoedigt mij al dat een fijne spreker zich bewust is van het feit dat het niet om onze eigen wil gaat, maar enkel en alleen om Gods wil en dit ook durft uit te spreken.
Gods zegen bij het schrijven van dit boek om mensen op te bouwen in hun geloof. Alle eer aan God.
Gezegend weekend toegewenst.
Beste Martin, ik heb nu vier lessen van je gehad, en ik denk dat je wel wat te vertellen hebt. En helemaal als het een persoonlijk getinte zoektocht wordt, want ‘algemene theologie’ is er al genoeg. V.wb. de worstelingen inzake verschillende motieven: herkenbaar. Heel vaak vraag ik me af waarom ik iets goeds doe, het is vrijwel altijd gemengd. Dan wil ik bij God en mensen in een goed blaadje komen. Bijna onuitroeibaar lijkt wel. De Joodse filosoof Hesschel zei het al: ons innerlijk is er als de kippen bij om er iets trotsigs bij te bedenken (nou ja, zoiets). Ook zelfs als de eerste impuls zonder bijbedoelingen was. Toch kan dat niet een reden zijn om iets niet te doen, want we zouden dan nooit meer iets kunnen doen, denk ik. Het goede blijft uiteindelijk over.
Soms maak ik ook mee dat ik enkel vreugde voel bij het doen van iets goeds. Dat ervaar ik dan als een geschenk van God. Dat is dan een kleine, ongecompliceerde ervaring.
Waar ik verder tegen aanliep in mijn relatie met God, wat dus heel blokkerend werkte, was dat ik met Hem niet deelde dat ik moeite had met allerlei ‘leringen’ over Hem. Ik was er op mijn eentje mee aan het puzzelen, durfde er nauwelijks met andere gelovigen over te praten (nu lach ik daarom, maar toen was het erg), bang als ik was om geen goede gelovige te zijn. Ik las me te pletter, op zoek naar de waarheid, maar de chaos nam alleen maar toe. De grootste afwijzing die ik vreesde was natuurlijk mijn eigen afwijzing. En de angst voor wat er allemaal op het spel stond (mijn ‘redding’) als ik niet de juiste dingen voor waar aannam. Maar zo stom, dat ik al die verwarring niet bij Hem bracht, terwijl ik toch op zoveel momenten over moeilijke dingen een soort klaarheid kreeg, zonder te vragen. Zelfs een keer een visioen waarin Christus verscheen en mij duidelijk maakte dat zijn sterven nodig was om de dood op te lossen.
Een ander punt dat ik moest leren is dat God te vertrouwen is. Ik dácht dat ik Hem vertrouwde, maar op een diepere laag bleek dat gewoon niet het geval te zijn. Ik achtte Hem onverschillig jegens mij, dat is wat ik werkelijk, onbewust dacht. Ontdekkend. Nog ontdekkender was dat ik daar eigenlijk niet zo veel bij voelde. Ik constateerde het slechts met enige verbazing. Toen ik het tegen iemand zei dat ik God als onverschillig zag, zei die persoon: o, wat vind ik dát erg voor jou, dat je Hem zo ziet. Toen pas voelde ik eindelijk het verdriet daarover.
Beste Martin,
Wat je schrijft is voor mij heel herkenbaar. Ik heb langere tijd gedacht dat ik het vooral allemaal zelf moest doen en sterk moest zijn. Sinds ik denk vorig jaar ongeveer, ontdek ik steeds meer dat deze houding me heel erg in de weg staat in mijn relatie met God. Ik wil daarom leren om mijn kwetsbaarheid te tonen. Iets wat ik enorm lastig, maar bovenal ook eng vind. Maar als ik dan weer een Eva in de bus krijg waarin het ook gaat over worden als een kind, is dat voor mij toch ook weer een bevestiging dat waar ik aan wil werken ook goed is. Ergens is het ook wel egocentrisch denk ik om te de denken dat ik het wel alleen red. Op die manier geef ik de mensen die om mij geven ook niet de gelegenheid om iets voor mij te kunnen doen, terwijl ze dat zo vaak aanbieden. Door mijn afscheid te nemen van mijn zelfstandige ik (al mag die er af en toe natuurlijk nog best eens zijn) en die muur af te breken, kan ik me open zetten voor God en zo zijn genade en goedheid gaan ontvangen.
Ik denk na heel veel denken dat het toch heel moeilijk is om een diepe relatie met God te hebben en dat God dit zelf moet verwezenlijken in jou en mij om allerlei redenen, o.a. door al die andere ‘stemmen’. Ik zal er nog over blijven nadenken en z.n. nog weleens reageren. Succes met je boek.!!!
Beste Martin,
Ik hou van boeken en heb me veel laten bemoedigen door boeken. Dat is een reden om je erin te bemoedigen.
Het onderwerp is wel heel boeiend, intimiteit met God. Is dat altijd boeiend? wat mij intrigeert is: “Hoe kan tijd met God, de meest boeiende Persoon Die bestaat, saai zijn”. Mijn “Stille tijd” kan heel rijk voelen, maar ook een worsteling zijn om mijn aandacht erbij te houden. Dus hoe doe je dat, leven met God? Is dat altijd fijn, makkelijk? Ik ervaar het regelmatig als strijd om met Hem verbonden te blijven. Maar een leven met Hem maakt het leven wel de moeite waard.
Hoe ben jij ertoe gekomen om in God te gaan geloven? Waarom wil je Hem dienen? Hoe leer je Gods stem verstaan? Ben je altijd gehoorzaam?
Je schrijft over je tweestrijd, je hebt niet altijd alleen goede motieven. Hierover schrijft Dietrich Bonhoffer in De Brevier dat we leven op een gebroken wereld en dat we ondanks onze niet alleen maar goede gedachten, we ons toch maar moeten inzetten om het goede te doen.
Succes en Gods hulp en zegen toegewenst.
Beste Martin,
Allereerst dank voor jouw kwetsbaarheid in deze.
Moge God het gebruiken tot zegen van jouw persoonlijke relatie met Hem en tot zegen van anderen.
Je vraagt waar loop jij tegenaan in jouw relatie met God?
Om een persoonlijke relatie met God te kunnen hebben moest ik eerst leren om van mezelf te houden. Daarna moest ik leren en ten diepste beseffen dat God altijd van mij houdt en dit altijd gedaan heeft en zal blijven doen.
Vervolgens moest ik mijn liefde in Zijn handen leggen, teruggeven aan Hem.
Nu mag ik leren door het terug te geven aan Hem ik Hem mag vertrouwen. Dat Hij de regie heeft over heel mijn leven en Hij mij vanuit Zijn liefde wil inzetten voor de bouw van Zijn koninkrijk.
Een hele weg is het geweest om Hem het Godsbeeld dat ik had te laten veranderen. Het beeld van de straffende, boze boeman God waarvoor ik alles goed moet doen want anders.
Alsof ik Zijn liefde moest verdienen. God heeft mij door zijn Geest geleerd dat ik niks kan verdienen. Dat het genade Is wat Hij geeft. Dat ik die het niet verdien, omdat ik een zondaar ben, dankzij Zijn liefde door geloof in Jezus mag weten dat ik bevrijd ben en mag leven in echte vrijheid. Gered en verlost.
Daarbij merk ik hoe blij Hij mij maakt en hoe waardevol ik het vind om een persoonlijke relatie met Vader te hebben. Kan er soms van balen dat ik daar 36 jaar lang mijn ogen voor gesloten heb gehouden. Die blijdschap zorgt ervoor dat ik wil delen met anderen wie God daadwerkelijk is. Dat God de levende Is die in ons hart wil wonen. Dat deze relatie niet alleen met het verstand is maar vanuit het hart.
Tegelijk vind ik dit ook eng. God vraagt van mij wees een discipel en maak discipelen. Op het ene moment roep ik ja Heer. Op het andere moment verstop ik mij liever of zijn er de gedachten: wat denken anderen daar wel niet van? Wat vinden ze van mij? Heb ik God teleurgesteld? Als ik mij 100% overgeef besef ik mij dan ten diepste dat het niet alleen de leuke dingen zijn, maar ook de minder leuke, pijnlijke verdrietige dingen die op je pad komen. In mijn persoonlijke leven of in de roeping die Hij voor mij heeft? Ben ik bereid om de opdrachten die God geeft in vertrouwen op Hem uit te voeren in het geloof dat het tot opbouw Is van de persoonlijke relatie en vanuit Zijn liefde voor mij en de mensen om mij heen?
God wacht elke dag met open armen, maar hoevaak laat ik Hem staan?
Hem vragen door Zijn Geest mij te trainen in tijd met Hem omdat je meer en meer wil groeien en genieten in en met Hem.
Deze vriendschap waardevol vinden boven alles. Heb moeten leren wie de Heilige Geest Is en hoe Hij werkt en dat dit voor mij essentieel geweest Is om daadwerkelijk die relatie te kunnen ervaren.
Verder mogen leren dat bijbel lezen belangrijk Is voor onderhoud van deze relatie. Jaren niet gelezen omdat ik de woorden gewoon niet begreep. Nu dankbaar met de bijbel in gewone taal.
Wat voor mij ook belangrijk Is in de relatie met God Is mensen om mij heen waarmee ik kan delen over Hem en Zijn woord. Dit bemoedigd mij en versterkt mijn vertrouwen in Vader.
Jouw worstelingen zijn herkenbaar. Onze eigen valkuilen, terug vallen in angst, meningen van anderen, doe ik het goed, is het goed genoeg, bevestigd willen worden, gevoelsverslaafd ipv vertrouwen.
Dankbaar ben ik dat Hij een spiegel voorzet en leert dat schuren en schaven ook nodig is om te groeien en bloeien in Hem. Strijd geeft het om vol te houden in alles afhankelijk van Hem. Geeft weerstand met name in omgeving wat vragen oproept. Dichtbij Hem helpt enorm, kracht door gebed. Groeien en bloeien, een gaaf proces van in de spiegel durven kijken, te knielen, te belijden, op te staan in Jezus kracht en te schitteren als Uniek waardevol geliefd kind van Hem ik wil het voor geen goud meer missen! Vragen, worstelingen en strijd ik mag er dankbaar voor zijn en ermee bij Vader komen zoals ik ben.
Ik bid dat het een stukje mag bijdrage en er vrijmoedigheid van spreken mag zijn.
Zegen bij het schrijven en op de weg die de Heer met jou persoonlijk gaat.
Bonjour Martin,
Mooi om te lezen dat de heilige geest jouw op het hart legt om een boek over intimiteit met God te schrijven. De hele bijbel is een liefdesverklaring van God aan ons zijn kinderen. Het offer van Jezus heeft ons in de gelegenheid gesteld om de relatie met God onze vader te herstellen. Een Vader die onvoorwaardelijk van ons houdt en altijd met open armen op ons staat te wachten. Kortom :stille tijd met Hem doorbrengen, naar zijn stem luisteren ,gehoorzamen ,op zijn antwoorden wachten en alles met Hem delen en Hem te aanbidden. Uit mijn eigen ervaring kan ik alleen maar aangeven dat dit een allereerste levensbehoefte zou moeten zijn voor iedere christen. Ikzelf kan niet meer zonder ik heb een diep verlangen in mij om stille tijd met hem door te brengen. God geeft op iedere vraag op zijn tijd en wijze antwoord. Ik hou sinds enige jaren een gebedsschrift bij en kan inmiddels terugkijken op vele verhoorde gebeden. Gebedsvragen zijn beantwoord door mensen, profetieën zijn over mij uitgesproken, bijbelteksten met antwoord op mijn vragen via whats app, zijn woord en radio. Daarnaast gaat je Vader met je aan de slag. Hij vormt je steeds meer naar het evenbeeld van Jezus. Hij geeft je op je hart om mensen en jezelf te vergeven, voor ze te bidden, te zegenen of woorden uit te spreken. Is zeker niet altijd gemakkelijk. Hij houdt je een spiegel voor uit liefde om je steeds meer te vormen naar zijn evenbeeld. Hij beproeft je ook door mensen en omstandigheden op je pad te brengen. Mij heeft Hij o.a geleerd om boosheid te overwinnen,nederig te zijn en mij geconfronteerd met pijn en verdriet die ik anderen had aangedaan. Ik heb ook ervaren dat wanneer ik een tijdje minder tijd met Hem doorbreng dit echt voelt als een gemis en het weer oppakken van de gewoonte voelt als thuiskomen. Ook kan ik een ieder aanraden stille tijd te combineren met vasten. De hemel komt dan nog meer in beweging. Samengevat : Een Christen kan niet zonder intieme relatie met de Vader ,Zoon en Geest. Ieder boek dat geschreven wordt om mensen aan te moedigen om dit ook te gaan ervaren is een zegen van God. Ik wens je dan ook Gods nabijheid ,leiding en bescherming toe om jouw boek tot een levende getuigenis te maken van intimiteit met God. Wat machtig mooi dat je tot Zijn eer dit boek mag schrijven.
Amen! Zegen op de weg die God met jou gaat Tom.
Ik loop er tegen aan dat ik voor iedereen de wereld beter wil maken en alles voor hen wil oplossen, terwijl Hij dat al heeft gedaan. Dan zegt Hij voor de honderdste keer dat ik het los moet laten.
Ik loop er tegen aan dat ik denk dat Hij wil dat ik ga bidden of bijbel lezen, maar Hij vindt samen wandelen ook leuk.
Ik loop er tegen aan dat ik zo druk ben en dan denk ik dat ik overal in faal, maar Hij zegt vervolgens alleen maar dat Hij me leuk vindt.
Ik snap niet hoe geduldig Hij met me is. Als ik Hem een tijd negeer, dan hoor ik een stem in mijn achterhoofd, dat is Jezus die zegt dat Hij me mist. Maar dan is Hij niet boos, alleen maar blij als ik weer kom.
Ik loop dus vooral tegen Zijn oneindig grote genade aan, die maar niet veranderd, wat ik ook doe!
IK ben stil van de vorige reactie, maar wil eraan toevoegen: ga in gebed, blijft God stil, doe het dan gewoon, je merkt vanzelf of het de bedoeling is, stap uit, volg je hart….
Ik denk dat je Gods hart al ontdekt hebt, omdat je noemde dat Hij er blij mee zal zijn als het af is.
Wees gezegend en bemoedigd door de reacties, ik wens je veel inspiratie toe!
Geloof dat God in deze tijd zijn kinderen oproept om doortegeven wat Hij hun geopenbaard heeft.wij leven in een chaotische tijd en die Hij zijn kinderen meer dan uit in wil zetten om hoop te brengen,dus wees gehoorzaam
Waar ik tegenaan loop in mijn relatie met God? Mijn ongeduld, frustratie en me af laten leiden. Ongeduld vooral in het willen weten van Gods plan/bedoeling met mij en dan vooral graag nú! Het liefst meteen in 1 keer duidelijk ipv Gods stem verstaan en het complete plaatje (nog) niet zien. Ook frustratie speelt een rol, ik kan me boos en gefrustreerd voelen over het gebrek aan kennis en het niet doen in kerken, en die frustratie kan maken dat ik zelf ook maar niet lees of doe, want wat heeft het voor zin om alleen (voor je gevoel) te weten en te doen? Tegelijk besef ik dat God die boosheid en frustratie tengoede kan gebruiken en daar ga ik voor! En als laatste dus afleiding, ik laat me makkelijk afleiden, bewust of onbewust. Bewust in de zin van voor de tv ploffen en gerust allerlei afleveringen van een serie kijken en onbewust vooral tijdens de dienst waarin ik me volledig op God wil richten maar me snel ongemakkelijk voel en met mezelf bezig ga, wat zeer zeker iets is wat ik niet wil! Maar er is reeds kleine verandering aanwezig!
Ik vind het mooi en bijzonder dat jij een boek wil gaan schrijven! Je bent een goede spreker en ik ben benieuwd naar wat het boek gaat brengen! Gods zegen op de weg ernaar toe!
Hey. Martin
Prijs de Heere Jezus Christus Glory aan hem.
Waar ik wel mee zit als jonge/broeder
Wat wordt er nog bijbel ondericht gegeven. Dan bedoel ik voor al De vaders die hun kinderen Gods woord leren. (Efeze 5) wandel als kinderen van het Licht, wat zijn Gods principes en hoe leren we dat in de kerk? En in ons persoonlijk leven zo dat ik/jij een intieme Relatie krijg met Christus?
Iedereen Veel Liefde toe in
Jezus Christus 🙂
Intimiteit in God is de sleutel naar Liefde, Zelfrespect en Vreugde.ik ben het boek Geloof in de God die in U GELOOFT van Robert H Schuller aan het lezen.GEWELDIG Inspirerend BOEK.Hoofstuk 7 ( Liefde of eenzaamheid) MARTIN EEN AANRADER OM TE LEZEN, het helpt Jou zeker om Je eigen boek te ontwerpen.God gaat Jou helpen Martin, omdat HIJ ZO ONTZETTEND VAN JE HOUDT.AMEN ,SUCCES.
Hoi Martin,
Ik las ‘even snel’ jouw stuk. Eigenlijk was ik met iets anders bezig. Ik herken me absoluut in die ‘stiekeme stemmen’ die je liever verborgen houdt voor jezelf, God en anderen. Bedankt voor je kwetsbaarheid.
Waar ik aan moest denken is het volgende. Het kan je misschien helpen dat God jou in de eerste plaats jouw boek laat schrijven om jou iets te leren. Veel meer dan dat je heel veel mensen tot zegen zal zijn.
Ik kan me jouw verhaal over Jona glashelder herinneren. Stopte het verhaal bij het Enorme, inmense resultaat van een bekeerde stad? Nee. Bij het verhaal stopte bij Jona zijn leerproces en zijn uiteindelijk zachtere, nederig geworden hart.
Tegen de tijd dat je het boek af hebt, zal dat ook bij jou zo zijn en zal je hart absoluut minder uit zijn op je eigen eer, omdat het een stuk zachter en nederiger zal zijn geworden.
Groetjes, Merel
Hoi Martin, mooi voornemen om een boek te schrijven, hieronder iets van mij
Strijd:
als man ken je een sterk verantwoordelijkheidsgevoel, het besef dat jij als hoofd van het gezin niet mag falen in deze belangrijke missie. Bij belangrijke beslissingen ben je samen met je vrouw aan het overleggen wat te zullen doen en volgt hetgeen zij voorgesteld heeft omdat er toch wel logica in zit. Tegelijkertijd word je in gedachten aangevallen door allerlei stemmen die je vertellen dat je het toch nooit goed kan doen voor je vrouw, Van de week kafferde je haar tenslotte nog uit! Wat ben je nu voor een blok aan haar been. Besteed ik nog eens veel te weinig tijd aan haar én de kinderen! Wie denk je wel niet dat je bent? Ben jij nu een Christen? Kan niet eens zijn gedachten rein bewaren, ohw…….. ja als je samen met je vrouw bent gaat het prima, als je gaat bemind zal het zeker lukken, wie niet! Financiën, die doet je vrouw toch prima, daar kan jij je beter niet mee bemoeien! Dit is een kleine inzage van de strijd in het denken van mij als man, uiteraard ben ik een overtuigd Christen en weet ik verstandelijk dat deze gedachten uit een andere bron komen, maar in de stilte komen waar God is, vraagt veel van het opzij zetten van trots, zeker ik als man! Je gaat niet met je handen omhoog staan, want God ziet je hart zó ook wel toch? Naar voren voor gebed? Als hij me echt vooraan wil hebben had Hij wel iemand naar me toe gestuurd om duidelijk te zeggen dat ik naar voren moet! Genezen kan Hij toch ook als ik in de rij sta? Of als ik daarvoor bid wanneer ik stil mijn gebed opzend in mijn bed! Vaak wil ik God in een hokje plaatsen, het liefst in mijn hokje!
Beste Martin,
Graag ga ik in op je vraag om te delen waar ik tegenaan loop in mijn relatie met God.
Ik kom uit een familie waarin vrijwel niemand in het geloof staat op de manier die bij Royal Mission wordt geleerd.
Ook mijn partner is niet actief in het geloof, overigens ook niet afwijzend waarmee ik mijzelf gelukkig prijs.
En ondanks dat ik dit alles niet meer als excuus wil gebruiken blijft het lastig als je het in huiselijke kring grotendeels alleen moet doen.
Leven in het koninkrijk van God hier op aarde is voor mij zo iets nieuws en voor mijn omgeving is het helemaal iets onbegrijpelijks en dat maakt het moeilijk om er iets over te delen.
Eerlijk terugkijkend hebben de stappen die ik genomen heb, het zeg maar afgelopen jaar, zeker verandering gebracht in mijn leven en deuren geopend.
Maar toch….. De worsteling blijft groot. Ik besluit bijna dagelijks om vooruit te kijken en mijn eigen weg te gaan, zonder de mensen om mij heen te verloochenen.
In al het mooie dat ik hoor, ook bij Royal Mission, verlangend naar het grote plan dat God met mij heeft maar tegelijkertijd bang voor de moeilijkheden die wellicht eerst nog op mijn pad zullen komen. En dan de vraag, heb ik dat er allemaal voor over. Wetend dat mijn leven velen malen mooier kan worden dan het nu is maar bang voor de prijs die ik daar eerst voor zou moeten betalen.
En ook ik heb grote dromen, gedachten over het plan dat er voor mij is. Plannen die ik nog moeilijk vind om te delen omdat ik dan twijfel over de grootheid, de echtheid ervan. Omdat ik mijzelf vergelijk met anderen die in mijn ogen veel meer te vertellen, bekend te maken hebben.
Omdat ik mezelf oprecht afvraag of deze dromen mij door God in mijn hart gegeven zijn of dat ik graag eer, aanzien en rijkdom wil vergaren.
Ook worstel ik met mijn relatie met God en mijn stille tijd. Vooral de echte stille tijd met God vind ik moeilijk. Hoe komt dat? Ben ik bang voor wat ik dan zou kunnen horen?
Ook wel weer een teken dat mijn geloof oprecht is, want blijkbaar verwacht ik dan toch wel iets.
En ook hoogmoedigheid is iets dat mij achtervolgt, betrap mezelf erop dat ik door alles wat ik leer en doe het vaak voor anderen ook wel denk te weten. Dat ik dan met mijn geloof het antwoord wel heb op dingen waar anderen mee worstelen of levenswijzen/ ideeen van anderen aan het afkeuren ben. Maar wie ben ik? Ik heb nog zoveel te leren. En misschien ligt daar wel mijn grootste leerweg. Nederig leren zijn, zonder oordeel en juist daar een lichtje kunnen zijn bij degenen die nog helemaal niets met het koninkrijk van God in hun leven hebben.
Esther,
Wat mooi om te lezen hoe jij met onze Vader wandelt. Blijf in Zijn liefde,deel alles met Hem ook je dromen, je zult merken dat Hij alles ,ook je misstappen, ten goede keert. Niets is onmogelijk voor Hem.Houdt moed en wees tot een zegen voor de anderen op de weg die Hij met je gaat.
Hallo Martin,
In mijn relatie met God loop ik er tegenaan dat ik “wachten” zo moeilijk vind. En ook het leren God te kennen in ALLE beslissingen die je wilt nemen. Soms vergeet ik God te vragen en neem ik met de beste bedoelingen een beslissing die dan veel onrust geeft. Steeds vaker, wijzer geworden door ervaring, vraag ik God wel om Zijn leiding, maar dan komt het voor dat ik vergeet te “wachten” als ik het antwoord niet zo snel versta. Met als gevolg onrust en spijt
Misschien is dit herkenbaar voor meer mensen en kun je er wat mee.
Veel zegen bij het schrijven van je boek!
Ha Martin,
pracht onderwerp! Lijkt me geweldig om aan te werken. Als inspiratie naast je Bijbel, eigen kennis en ervaring misschien de tip om “de uitnodiging” te lezen in de voorbereiding (als je die nog niet gelezen hebt). Boeiend en indrukwekkend.
nog even een gedachte die me “te binnen schoot”: volgens mij hebben veel mensen als het gaat om relatie met God, onze Vader en intimiteit met Hem een soort “Mieke Telkamp: syndroom”, “waarheen leidt de weg die wij moeten gaan”. Ik moet helemaal niks. In alle nederigheid kan ik zeggen dat God er voor kiest relatie en intimiteit aan te gaan met mensen. Met mij!?! Geweldig! Hij gaat mij daar in voor; Hij geeft Zijn Zoon daarvoor; Hij hersteld en maakt het mogelijk. Door dat te aanvaarden mag ik me daarin geheel gerechtvaardigd openstellen voor wat Hij daarin te bieden heeft, zonder extra voorwaarden of onderliggende agenda. Bovendien schenkt Hij me Zijn Geest in mijn hart om me daarin te onderwijzen, te leren en Zijn Liefde te ervaren.
Succes man, ik zie uit naar je boek!
DANK U GOD, Dat nog vele Broeders en Zusters mogen reageren voor het Boek , dat Jan wil gaan schrijven.Het boek gaat komen, God is zo GOED om ons MARTIN TE LATEN INSPIREREN EN MEEDENKEN! Ik wens alle reageergenoten een GEZEGEND KERST TOE.GOD ZOND JEZUS NAAR DE AARDE, VOOR ONZE REDDING EN VERLOSSING.wAT EEN GENADIGE intimiteit van HEM.