We zitten alweer over de helft met het voedselprogramma. Tezamen met uw hulp hebben we al meer dan 1000 mensen in het voedselprogramma zitten! En we hebben nu zelfs ruimte in het budget om meer mensen toe te voegen. En dit is nog steeds hoognodig. Totdat de mensen kunnen oogsten is er ook geen voedsel in het gebied beschikbaar en het nog beschikbare voedsel zal meer en meer opraken. En dit zien we ook.
We zien de laatste tijd steeds meer ernstig ondervoede mensen (en veel kinderen) die nog niet in het programma zitten. We zijn daarom enorm blij dat we de ruimte hebben om ook die mensen van voedsel te voorzien! Al met al wordt het natuurlijk logistiek steeds meer een uitdaging. We hebben nu groepen van over de 100 huishoudens. En het is een hele klus om al die mensen van eten te voorzien in een paar uur.
Wekelijks reizen we af naar Shalla, een rit van 4 uur heen en 4 uur terug. Hoe ziet zo’n dag eruit? We proberen om 6:00 in de ochtend te vertrekken. Eenmaal op de plek van bestemming aangekomen, is het voedsel meestal al gearriveerd met een vrachtauto en ook meestal al volledig uitgeladen. De mensen die voor die dag op het programma staan zijn al zoveel mogelijk binnen de compound binnen gelaten en ook is de registratie al in gang gezet door onze lokale jongens. Van iedereen wordt een handtekening (een vingerafdruk) gevraagd.
En dan begint het harde werken voor ons. Aberash en ik meten alle mensen en kinderen op (bovenarm omtrek) die in het speciale ondervoedingsprogramma zitten. Deze mensen krijgen speciaal proteïnerijk meel. We houden hiermee in de gaten of de mensen verbeteren, of ze uit het programma kunnen. En we zien gelukkig goede resultaten! Elke keer zijn er weer mensen en kinderen die uit de ondervoeding zijn. Helaas zien we ook kinderen die achteruitgaan. We vragen dan na aan de moeder waarom het kind verder is afgevallen. Is het ziek geweest? We geven de moeder adviezen mee. En dan hopen dat het kindje de volgende keer toegenomen is in kilo’s. En wat zijn we blij met elke halve centimeter wat het kindje toeneemt in arm dikte!
Als we iedereen hebben gemeten die op de lijst staan, lopen we nogmaals door de groep: zien we nog andere kinderen (of volwassenen) die ondervoed zijn? We hebben immers altijd kans dat we een kind niet in beeld hebben. De gezinnen zijn groot en de moeder neemt niet altijd alle kinderen mee. Als we ruimte hebben proberen we met de moeders te praten. Persoonlijke aandacht, adviezen meegeven. We hopen zo ook ingang te krijgen voor het Evangelie! Want dat is zo nodig in het gebied. Het is een streng moslimgebied. En het is een geestelijk zo donker gebied. Je voelt het gewoon. Er zijn zoveel problemen. Het licht van het Evangelie kan alleen maar verandering geven!
En dan begint het uitdelen. Dit is een hele sport op zich. Het is niet zo dat iedereen maar rustig op zijn of haar plekje blijft zitten. Iedereen gaat door elkaar lopen en probeert ons aan te klampen. We voelen ons soms net een politie die de orde moet bewaken. Eén van de mindere dingen van het werk… Maar gelukkig zijn er ook heel veel mensen die op een goede en eerlijke manier meewerken. En ook moeten we ogen van voren en van achteren hebben dat er geen voedsel achterover wordt gedrukt. Niet zozeer door de mensen zelf, maar wel lokale mensen die helpen. Ze hebben we een gezondheidsmedewerker die verantwoordelijk is voor een bepaalde Kebele (deelgebied) erop betrapt dat ze tegen de mensen van haar gebied zei: ‘Geef mij van je eten anders haal ik je uit het voedselprogramma’. Ze misbruikte dus haar macht en die arme mensen weten natuurlijk helemaal niet hoe de realiteit in elkaar zit. Dat wij degenen zijn die beslissen of iemand wel of niet in het voedselprogramma komt. Ook betrapten wij er haar op dat ze mensen van het programma een order gaf om voedsel te stelen.
Het heeft nog een heel staartje gehad en uiteindelijk hebben we kunnen bewerkstelligen dat ze niet meer in de compound mag komen als wij het voedsel uitdelen. Ook hebben we de mensen gewaarschuwd: ‘Als je je voedsel ook maar aan iemand anders geeft of verkoopt en niet voor jezelf gebruikt, dan wordt je uit programma gehaald. En niemand heeft anders het recht je uit het programma te halen’. We moeten dus goed kijken of iedereen zijn eigen voedsel krijgt en niet er niet dubbel wordt meegenomen. Ook dit is een uitdaging en weer voel je je de politie. We laten mensen per vijftallen naar de voedselpakketten gaan, hier hebben we dan ook weer vrijwilligers bij staan die de mensen assisteren om het voedsel in hun zakken te doen en om te controleren… Mensen komen met kruiwagens en ezels om het voedsel op te halen. En voor sommigen wacht er nog een hele reis, misschien wel 20 km lopen met een zak van 45 kg!
Het helpt ons heel veel dat iedereen nu een ‘conferentie armband’ heeft. Dit is een armband die in Nederland op grote conferenties wordt gegeven aan de bezoekers met een uniek nummer. Dit hebben we gedaan om het risico op onrechtmatig eten krijgen terug te dringen. Zo kwamen we er tijdens ons veldonderzoek achter dat een vrouw, met meerdere ondervoede kinderen, die voor het programma was geselecteerd nog nooit zelf eten had gehad. Haar buurman had elke keer het eten opgehaald en… zelf opgegeten… Elke van de vier groepen heeft een andere kleur. We hebben de mensen gewaarschuwd dat als ze hun armband kwijtraken ze geen voedsel meer krijgen. En dat heeft geholpen… Nog maar 4 mensen zijn hun armband kwijtgeraakt. Ik vind het soms ook wel aandoenlijk dat hun eten afhangt van het armbandje… En als je dan ziet waar ze het vandaan halen… Diep weggestopt in hun kleding of in een plastic zakje. En dan komt er een verkreukeld en vies armbandje tevoorschijn.
Als al het voedsel is uitgedeeld aan de mensen die op de lijst staan van die dag, zijn er altijd mensen die proberen of ze ook in het programma kunnen komen. Ze komen als bijen op je af en je hebt letterlijk niet meer de ruimte om een stap te verzetten. We hebben inmiddels geleerd om maar zo snel mogelijk weg te gaan om de rust te bewaren. Rond 3 uur arriveren we meestal weer in de volgende grote stad. Hier eten we snel wat, want trek hebben we dan wel na zo’n intensief karwei! Vervolgens vangt de terugreis aan. De reis terug is altijd een heel eind! Rond 8 uur in de avond arriveren we weer in Debre Zeit. En dan is het al donker.
We zijn dankbaar dat we dit programma mogen doen. We zien zoveel positieve effecten, preventie van ondervoeding, mensen (en veel kinderen) die uit de staat van ondervoeding komen. Het lokale Health Center heeft ook aangeven dat ze elk jaar zoveel ondervoede kinderen hebben opgenomen, maar nu staat de teller op nul! En anders zou het effect nu natuurlijk nog groter zijn omdat de droogte nu in extreme mate is toegeslagen. Ook de persoonlijke aandacht die we aan mensen kunnen geven is belangrijk. De mensen geven aan dat ze het zo waarderen dat we ze kennen, we hen in hun huisjes hebben opgezocht.
Ook zien we Gods bescherming dat we nog elke keer beveiligd zijn op de gevaarvolle wegen. De weg naar Shalla is niet zonder risico. Het is een weg vol met gaten en dan de mensen en dieren die onverwachts over de weg wandelen. En vooral als het donker is, is het risico nog groter. We hebben al zoveel ernstige ravages van auto’s langs de weg gezien, waar niemand levend uitgekomen zou kunnen zijn. Verder zijn we dankbaar dat vrachtauto met voedsel de plek nog steeds heeft kunnen bereiken. De weg naar het gezondheidscentrum is een zandweg en als er zware regen valt zou die onbegaanbaar kunnen worden.
We denken ook na over mogelijkheden wat we nog kunnen doen aan investeringen op de lange termijn. Mogelijk kunnen we aan irrigatie werken of een waterput. In één van de verre deelgebieden zagen we vrouwen vanuit een diepe ravijn smerig drinkwater putten. Ook aan educatie kan nog een grote slag gemaakt worden. We hebben gemerkt dat het educatie niveau erg laag ligt. We denken na om na het programma een training te doen voor sleutelfiguren in het gebied. Leiders inspireren die het op hun beurt weer door kunnen geven aan de lokale bevolking.
Bedankt voor alle giften, support en materiële ondersteuning. Jullie redden samen met ons duizenden mensen van de hongerdood. Wees gezegend voor je bijdrage en inzet!!
