Ik kom uit het zuidoosten van de provincie Drenthe. Een prachtig mooi gebied. Landelijk, wijds en heerlijk rustig. Voor mij als kind was er altijd de mogelijkheid om de velden in te dwalen, te vissen aan een van de vele sloten of te spelen op het erf van een boer. Een plaatsje waar het grootste nieuws niet veel meer is dan een koe in de sloot of de ijscokar die is omgevallen.Dat maakt het leven daar over het algemeen niet heel complex en ontspannen.
Het heeft echter ook een keerzijde. Ik werd me bewust van die keerzijde toen ik onlangs een aflevering bekeek van ‘De Hokjesman’. Dat programma gaat over de volksaard van verschillende groepen in Nederland. Zo werd in deze aflevering de volksaard van de Drent onder de loep genomen en geanalyseerd. Eén van de programmamakers vatte het als volgt samen:
“We kwamen in de research er al vroeg achter dat de Drent een laag zelfbeeld heeft. Het is misschien een beetje provocerend gesteld, maar dat lage zelfbeeld is er echt, al wordt het vaak gemaskeerd door ironie en understatement”, zegt programmamaker Michael Schaap.
Een groot deel van het programma leek over mij te gaan, want ik herkende heel veel van wat werd gezegd over de Drent. Dat betekende onder andere voor mij dat mij vaak werd duidelijk gemaakt dat dubbeltjes nooit kwartjes worden. Ambitie leek wel een vies woord. Dromen over wat ik zou willen was niet nodig en ook niet echt gewenst.
Dubbeltjes worden nooit kwartjes. Nadenken over hoe een kwartje er bij mij uit zou zien is iets wat ik later heb geleerd, omdat het verlangen groter werd dan de angst. Dat kostte mij wel moeite, maar dat zorgde er wel voor dat ik uiteindelijk de keus heb gemaakt me te bekwamen in theologie en het geven van onderwijs. Vanuit deze route probeerde ik te dromen over hoe dat kwartje er dan uit zou zien. Ergens voorganger worden misschien?
Mozes dacht te weten welk kwartje hij zou gaan worden. Hij hield dat in eigen hand door zelf actie te ondernemen om uiteindelijk ook dat kwartje te worden. Hij wilde een volksgenoot beschermen en sloeg een Egyptenaar dood, omdat hij daarmee erkend wilde worden als leider van het volk Israël (Handelingen 7: 24-25). Voor Mozes leek het evident, met de bijzondere opvoeding die hij had genoten, welk kwartje hij zou worden. Daar ging hij dan ook ten volle voor, maar het brak hem bij de handen af met als resultaat de woestijn.
In mijn zoektocht naar het kwartje brak het ook mij bij de handen af. Het gaan voor het voorgangerschap voelde als zwemmen in pindakaas. Het putte mij uit en het maakte dat ik me er niet gelukkig bij voelde. Ik snapte God ook niet, want ik voelde mij geroepen tot deze weg. Twijfel maakte zich van mij meester. Misschien is het toch zo dat het dubbeltje niet een kwartje moet willen worden.
Mozes raakt in gesprek met God in de woestijn. Daar komt Mozes erachter dat God degene is die een plan met zijn leven heeft. Dat plan bleek veel mooier en beter te zijn dan Mozes ooit had kunnen bedenken. Dat plan zou zijn leven veranderen en het volk Israël brengen op de plek waar ze hoort.
Ik heb geleerd dat bestemming en roeping niet zo zeer gelegen is in een taak, maar in de verbinding met en in het zijn bij Jezus. Door te proberen dichtbij Jezus te blijven, is Hij in staat om mijn leven te leiden op een manier die ik van tevoren nooit had kunnen bedenken. Het heeft me namelijk gebracht tot waar ik nu ben, bij Royal Mission. Een plek waar ik me thuis voel en ik mezelf mag ontwikkelen in datgene waar ik voor ben gemaakt. Dat bleek veel meer te zijn dan een kwartje…voor mij is het goud waard!
Mozes kreeg te horen dat God niet alleen de beste bestemming wilde voor zijn leven, maar ook de beste bestemming voor zijn volk. God wilde namelijk veel meer dan alleen zijn volk redden uit de slavernij van Egypte. Hij wilde ze vooral ook brengen naar een fantastisch mooi beloofd land. Volgens mij kan dat alleen maar Drenthe zijn geweest…
Prachtige blog! Heerlijk op je plaats!!!
Hahahahaaaa!! De afsluiter! Mag het ook Groningen zijn..!
Zo op zoek zijn naar vulling van een leven met God, aan de hand van eigen ideeën en bedenksels…
Het raakt me. Zelf zo’n kwartje willen worden is niet nodig. Voor de Heer zíjn we goud waard en daarin mogen we leren leven en staan! Aan Zijn hand!
Dankjewel voor deze boodschap Martin! Zegen voor je bij alles wat je onderneemt!
Je slaat voor mij de spijker op zijn kop Martin. o.a. dankzij mijn studie bij Royal Mission heb ik ontdekt dat dicht bij de Heer blijven het allerbelangrijkste is.
Zo herkenbaar. Het heeft mij een half leven gekost. Via werken voor de Heer, werken voor mensen, naar .mezelf zijn dicht bij Hem.
Zwemmen in pindakaas, ha, ha, heel herkenbaar. Ben benieuwd wat God voor mij in petto heeft… Vooral Hem zoeken dus, en dicht bij Hem blijven…
Dank je wel voor dit mooie getuigenis! Veel zegen toegewenst!
We zijn geconditioneerd om concurerend bezig te zijn. Zelfs in gemeenten komt dat voor.
Als je al vroeg beseft dat Hij een plan heeft met jouw leven, geeft dat rust en vertrouwen.
sommigen houden te vuur en te zwaard vol dat God hen die plaats geeft, terwijl de gevolgen duidelijk iets anders laten zien. Het onderscheiden van Gods stem is niet gemakkelijk,, terwijl we ook mogen luisteren naar geestelijke broeders en zusters die God op onze weg brengt. Maar dat laatste is een gevoelig punt.
We hebben een sterke neiging tot zelfhandhaving en dat zien we maar al te vaak terug in de gemeente van Christus.