Op wie wil je lijken?

Als kind hebben we allemaal wel iemand gehad waar je tegen op keek. Of iemand die je voorbeeld was. Ken je dat? Misschien was het wel je moeder of je meester, een artiest of profvoetballer. Maar kun je als christen wel zo’n idool hebben? Iemand waar jij tegen op kijkt en die je misschien wel na doet. We moeten toch vooral op Jezus gaan lijken?

God heeft ons allemaal uniek gemaakt, ieder met zijn eigen karakter, eigenschappen en leuke eigenaardigheden. Misschien ben je heel nauwgezet of sportief, flexibel of rustig, spontaan of introvert. We zijn allemaal zo anders en iedereen is bijzonder. Waarom zou je überhaupt op iemand anders willen lijken?

Als jong meisje van 4 jaar besloot ik op de kleuterschool dat ik met kinderen wilde werken als ik groot zou zijn. Dat zat er dus al van jongs af aan in. En dan vooral de leider zijn van een groep kinderen of de baas van de klas zijn. Wat zou dat leuk zijn zeg. Bijzonder hoe God bij ieder van ons al heel jong in het hart kan leggen wat bij je past.

In mijn kindertijd las ik veel. De kinderboekjes ‘Schatgraven’, geschreven door Else Vlug, kwamen in die tijd uit. Ja, wie is er niet mee groot geworden! Generaties kinderen zijn er mee opgegroeid. Ik las ze iedere dag. Als je gaat schatgraven in het woord van God, vind je een rijke buit! Voor elke dag is er een stukje uit de Bijbel, een Bijbeltekst om uit het hoofd te leren en puzzels en spelletjes. Wat vond ik dat leuk.

Of het boek ‘Jonge Helden’, ook geschreven door Else Vlug. Over het belang van kinderen en tieners in de gemeente en krachtige getuigenissen van jongeren zelf. Ook zo vernieuwend en indrukwekkend voor mij om zo geraakt te worden door de verhalen uit dit boek.

Met mijn tienergroep uit Schinnen waar ik trouw naar toe ging, zijn we vaak met zijn allen naar de Opwekkingsconferentie gegaan met Pinksteren. Wat een feest zeg, zoveel jongeren en ouderen bij elkaar, goede samenkomsten en veel lol. Het hele weekend gitaar spelen en patat eten, niet douchen en veel lawaai maken.

Ik weet nog goed dat op de zondag van het Pinksterweekend onder de stralende zon er een bijzondere optocht zou zijn. Een optocht van alle kinderen van het kinderwerk met vlaggen en muziek. Die kinderen kwamen zingend langs gelopen, zwaaiden enthousiast en zongen heel vrolijk. Wat een geweldig idee om zo met kinderen op te trekken, om zo de kinderen enthousiast te maken voor Jezus.

We gingen met zijn allen kijken naar dit spektakel want dat hadden we nog niet eerder gezien. Zo vrolijk, zo natuurlijk, wat mooi al die kids. En midden in die grote groep kinderen liep de leider van alle kinderen, diegene die het allemaal bedacht en uitgewerkt had, Else Vlug. Wat een bijzondere vrouw. Ik keek geboeid naar haar en volgde haar met mijn blik. En onmiddellijk dacht ik bij mijzelf: ‘Dit wil ik later ook doen met kinderen’. Met alle kinderen zingen, plezier maken en ze vertellen over wie Jezus voor hen is. Met ze optrekken en leren dat je niet volwassen hoeft te zijn om in Hem te geloven, maar dat je als kind je leven aan Hem kunt geven en dat Hij als een Vader voor je wilt zorgen.

Else Vlug was stiekem mijn idool geworden. Iemand waar ik naar op keek, iemand die pionierde om het kinderwerk in de gemeente te doen slagen en iemand die les gaf over kinderen en het Koninkrijk van God. Wat mooi dat God mensen heeft gegeven in ons leven waar we tegen op mogen kijken en waar we op verscheidene manieren van kunnen leren. Mensen wie Hij talenten gegeven heeft om anderen te inspireren. Ondertussen heb ik als onderwijzeres lesgegeven, in een kinderhuis in Suriname gewerkt, als dirigent kinderkoren geleid, kinderwerkers getraind, veel kinderkampen geleid en heel veel kinderwerk opgezet.

Else en Peter Vlug zijn ondertussen in de tachtig en nog steeds unieke voorbeelden en geloofshelden. We wonen niet eens zover bij elkaar vandaan. Al jaren wilde ik hen beter leren kennen. En toen was het zover: Peter nodigde ons uit om op bezoek te komen. Daar keken ze zo naar uit! Afgelopen week waren we op visite bij Else en Peter. Wat een geweldige ontmoeting en wat een herkenning. Bijzonder is wel het feit dat ik voor dit jaar het kinderwerk mag leiden op het Kinderplein van Opwekking tijdens de Pinksterconferentie, kinderwerkers trainen en kinderen inspireren. Else zei: Wat bijzonder dat jij een deel van het werk mag voortzetten en verder mag bouwen op het werk wat ik begonnen ben. Ik zegen jou in Jezus naam.

Natuurlijk, Jezus is mij grote voorbeeld, op Hem wil ik lijken en van Hem leren. En wat heerlijk dat we daarnaast voorbeelden en helden mogen hebben, mensen die ons laten dromen over wat we kunnen bereiken en ons inspireren in het Koninkrijk van God. Op wie wil jij lijken?