Inmiddels hebben we binnen de kerk in Nederland een nieuw thema hoog op de agenda staan. “Generaties verbinden”. Naar aanleiding van de landelijke worsteling rondom het ‘vorige’ thema ‘discipelschap’, komen er steeds meer essentiële vragen bovendrijven die ons doen nadenken over het DNA van de kerk. Willen we discipelen maken dan hebben we een gezonde kerk nodig die als gezin met en voor elkaar zorgt en optrekt. Kerk zijn en beleven met alle generaties, dat gaat niet vanzelf en het is ook niet makkelijk. Maar het kan wel!
Deze Blog is een vervolg op mijn voorgaande blog van afgelopen 27 maart. https://www.royalmission.nl/2015/03/de-generatiekloof-in-de-kerk/
Ik wil de metafoor ‘kerk als een gezin’ gebruiken om praktisch te worden rondom het thema generaties verbinden. Binnen een gezin spelen ongelofelijk veel processen, positieve en negatieve. Toch is de rode draad van een gezin dat je bij elkaar hoort, het is Gods bedoeling dat je na een valpartij weer op staat en met elkaar optrekt. Je hebt elkaar namelijk nodig om te groeien in relaties binnen het gezin.
Gezin zijn is ook een Bijbels beeld voor de kerk en wordt geschetst door Paulus. Dit kun je afleiden uit het feit dat Paulus ons als gelovigen in zijn brieven vaak Gods kinderen noemt ,met God als Vader. Hij zegt ook dat je pas leider van een kerk kunt worden als je goed leiding kunt geven aan je eigen gezin. Hiermee legt hij direct een parallel tussen beiden.
In de tijd van Paulus (en ook nog heel lang daarna) was het gebruikelijk dat alle generaties bij elkaar in één huis woonden, ouders, grootouders en kinderen. Er werd voor elkaar gezorgd. Dat is een principe wat in ons bewustzijn en in de praktijk de komende jaren steeds meer vorm moet gaan krijgen.
Voor elkaar zorgen en met elkaar optrekken is natuurlijk binnen de kerk een prachtig principe. Alleen, hoe doe je dat anno 2015? Elke(!) denominatie worstelt er mee. Ik heb de afgelopen 20 jaar gewerkt en getraind in uiteenlopende gemeente van pinkster- tot PKN en van Baptist tot evangelisch. In alle gemeenten is het een uitdaging. Dat is, ironisch gezien, eigenlijk ook wel weer mooi, want het verbindt de kerk in het nadenken over haar toekomst in Nederland.
Hoe kun je de kloof tussen de generaties dan vervolgens dichten? Het sleutel woord in de oplossing wordt al genoemd in ‘ons’ nieuwe kerkthema, namelijk het woord verbinden. We moeten de vraag stellen wat generaties verbind en niet de nadruk leggen op wat hen scheidt. Verbinding vind je in gemeenschappelijke ideeën, belangen, hobby’s, gewoontes, belevingen en taal. Als je met elkaar gaat nadenken over welke verbindende elementen er zijn tussen oud en jong, dan kom je tot verassende ideeën. Stel en beantwoord deze vragen in je eigen gemeente en ga het proces met elkaar beleven.
Een paar voorbeelden van mogelijk elementen die verbinden:
– Eten
– Sport
– Gebed
– Vakantie
Voorbeeld gebed:
Sinds afgelopen september bezoek ik de gebedsgroep in Jistrum. Een groepje oudere dames Komt daar al wel 20 jaar 2 wekelijks bij elkaar om te bidden. Toen ik kwam vonden ze dat aan de ene kant erg leuk, maar omdat ik ook inbreng gaf op de avond werd het ook wel wat nieuw. Omdat we een gezamenlijke passie hadden en voor de kerk en de wereld in gebed gingen, kwam er weer kleur en verwachting. Ik als relatief jongere kom er erg graag en beleef de verbinding.
Voorbeeld eten:
In Jistrum wordt ook al een aantal jaar actief nagedacht over dit vraagstuk. Recent hebben we om geld op te halen voor een activiteit in het tienerwerk een maaltijd in combinatie met Bingo georganiseerd. Voor het hele dorp. De zaal zat helemaal vol. Dit gaf 3 keer een mooie opbrengst. 1) Het bracht zo’n 500 euro op. Wat ik achteraf nog belangrijk vond was 2 en 3. 2) Oud en jong beleefde met elkaar een erg leuke avond met eten en een hilarisch spelmoment. Tot slot bereikten we 3) ook nog mensen uit het dorp die het leuk vonden om te komen!
Voorbeeld vakantie:
In Twijzelerheide gaat een groep uit de gemeente al jaren met een World Servants project naar het buitenland. Dit zijn levens veranderende gebeurtenissen waarbij jong en oud verbinding vind in het beleven van een indrukwekkend avontuur. Door de acties die worden gehouden wordt daarnaast ook verbinding gelegd met de gemeente. Erg mooi om te zien dat jong en oud op die manier betrokken is.
Voorbeeld sport:
Jaarlijks wordt er in de regio Twijzelerheide door alle kerken een volleybal toernooi georganiseerd. Hier doet een groep jongeren en een paar ouderen uit Twijzelerheide aan mee. Door met elkaar te sporten en op te trekken ontstaat een leuke verbinding in relatie en niet in in eerste instantie in een kerkdienst.
Het is bij deze voorbeelden echter wel belangrijk te vermelden dat dit, op het gebedsvoorbeeld na, incidentele zaken zijn. Om te bouwen aan een kerk die generaties verbind is het nodig om op regelmatige basis, ik denk maandelijks, dingen met elkaar te doen en beleven. Als je 2 of 3 keer per jaar iets met elkaar doet heeft de gemeente nog steeds niet het idee dat je close met elkaar op trekt.
Misschien heb je gemerkt dat ik als samen bindend element niet de zondagse dienst noem. Dit zou wel kunnen. Niet op wekelijks basis is mijn ervaring maar maandelijks of per kwartaal een dienst met elkaar organiseren die voor elk lid van het gezin aansprekend is; hierin liggen ook mogelijkheden.
Daarnaast blijft het erg belangrijk om dingen in afzonderlijke leeftijdsgroepen te doen. Tieners hebben er bijvoorbeeld behoefte aan dat ze met leeftijdgenoten op hun eigen niveau plezier kunnen maken en hun geloof kunnen beleven en ontdekken. Ook ouderen vinden het bijvoorbeeld erg prettig om zangdiensten te hebben met liederen waarin zij zichzelf helemaal vinden en hun geloof ten volle kunnen beleven.
Een mooi en goed principe-verbinding, maar…..ik blijf erbij dat interesse in elkaar en een praatje maken toch wel de basis is of kan zijn voor verbinding, de voorbeelden die worden genoemd zijn voor grotere groepen, waar niets mis mee is, maar het individu word (vaak) vergeten…..
Jezus is ons grote voorbeeld hierin, die niet oordeelde, maar mensen ECHT zag staan.
Echte LIEFDE is jezelf op een zijspoor zetten en de ander naar voren te schuiven.
Helemaal mee eens met de vorige reactie.
Met groepen werken is echt wel positief en verbindend, maar Jezus zag een mens, een individu, mooi om daar bij te staan.