Jaren geleden was ik nauw betrokken bij de nationale trainingsdag voor tiener- en jeugdwerkers in Vlaanderen. Het was in de tijd dat ik nog in België woonde en al jaren actief was in grote tienerkampen, jeugdevents en zelf een jeugdgroep leidde samen met Karin.
Elke jaar opnieuw gingen we met een groep mooie mensen vol passie voor jeugdwerk om tafel om na te denken over die nationale trainingsdag. We spraken over het nieuwe thema, brainstormden over workshops, maakten lijstjes met mogelijke sprekers, zochten naar betere locaties, … je weet wel hoe dat gaat. In die setting kwam Filip de Cavel, een goede vriend van mij, met het volgende voorstel als thema: ‘Het jeugdwerk is mislukt!’
Deze titel ontstond uit de analyse van de resultaten van jaren jeugdwerk. Er wordt zoveel energie gestopt in jeugddiensten, praisenights, tieneravonden, droppings, startweekenden en wat je nog meer kunt bedenken. En toch is het resultaat over de jaren niet positief. Veel jongeren haken juist in hun puberteit af in de kerk. Met al die inzet, de eindeloze vergaderingen en overlegmomenten, voorbereidingen, trainingsdagen en visiedocumenten zijn we niet tot een ‘geslaagd jeugdwerk’ gekomen. Los van de kerkkleur waar mensen inzitten, is de nood (bijna) overal hoog en de verliezen groot. Wat is er mis gegaan?
Als ik terugkijk weet ik dat ook ik fouten gemaakt heb. Ik ben meelopen met de ‘leugen van de grote getallen en de volle jeugdagenda’. Hoe meer jongeren op een event, hoe groter het gevoel van ‘geslaagd zijn’. Terwijl aantallen op zich niets zeggen. Ook een volle agenda of veel coole activiteiten voor jongeren zeggen weinig over echte, blijvende vrucht. Waarschijnlijk is de focus bij veel jeugdwerk of bij veel jeugdwerkers op het verkeerde gericht. Daarom moeten we een ander geluid laten horen en andere vaardigheden aanleren. Een verandering van denken!
Zouden we niet meer moeten gaan voor vriendschap, persoonlijk begeleiding en echte discipelschap? Met of zonder een geweldige band. Niet noodzakelijk met het nieuwste programma. Zelfs met weinig jongeren en met amper budget blijft Gods liefde, kracht en evangelie net zo krachtig. Volgens mij is de focus nog altijd discipelen maken. Navolging van Jezus voorleven en doorgeven.
Dat is de reden waarom wij als Royal Mission zo’n enorme passie voelen voor tiener- en jeugdwerk. We willen jongerenwerkers graag helpen om de juiste focus te krijgen en houden. Zodat het jeugdwerk wel zal slagen met de zegen van de Heer en de volgende generatie volgelingen van Jezus zullen worden én blijven. Daarom beginnen we dit jaar met een Jeugdwerkopleiding met 10 korte weekenden. Onderwijs van ervaren jeugdwerkers, getuigenissen van werkers in allerlei contexten en met verschillende uitdagingen, en veel interactie, gebed en bemoediging.
Aanstaande vrijdag start onze Jeugdwerkopleiding. Ik weet dat het kort dag is voor je, maar als je er nog bij wilt dan kan dat! Niet voor ons, maar voor jou en vooral voor die jongeren waar je mee te maken hebt. Het jeugdwerk mag niet mislukken en het hoeft niet te mislukken, want Jezus zegt en belooft dat de oogst groot is. Ook voor jou!
>> Informatie over onze jeugdwerkopleiding LEES JE HIER
Dit schooljaar gaan we ook meer gratis trainingsdagen houden over kinder- en jeugdwerk. Binnenkort zal het programma op onze website staan. De eerste data kunnen we al doorgeven. Zorg dat je met je team komt en investeert in ‘geslaagd jeugdwerk’!
- 1 november in Zwolle
- 10 januari in Ede
- 7 februari in Almelo
- 18 april in Leystad
>> Informatie over onze gratis trainingsdagen LEES JE HIER
Ha Martin,
Mooi geschreven. Hoorde zelf afgelopen weekend het volgende naar aanleiding van Johannes 15; de ware wijnstok. En wat mij vooral aansprak en ook over mij ging was dat we zo vaak gericht zijn op de vruchten maar dat dat helemaal niet belangrijk is. Het is belangrijk dat wij in HEM blijven en de Landman zorgt wel voor de vruchten doormiddel van snoeien.
Gods zegen in jullie werk martin.
Gr. Corine
Ik reageer even als ouder van een paar tieners:
Of tienerwerk echt mislukt is daar doe ik geen uitspraak over, volgens mij word het wel degelijk enorm gezegend. Maar inderdaad discipelen maken dat is lastiger, en juist dat idee spreekt me erg aan, MAAR… doet ook een beroep op mij als ouder! Ik denk dat het tienerwerk over het algemeen slechts een been is en met één been, hoe goed dat ene been ook is, kan je nu eenmaal niet goed lopen of staan. Naast aanstekelijk tienerwerk denk ik vooral ook aan het geloof beleven thuis of, zoals jullie al noemen, in kleinere kringen of met vrienden waar persoonlijke aandacht een grotere plaats krijgt. Wij lopen hier ook al een tijdje tegen aan met onze eigen tieners. Ook wij zien bij hen terug dat ze enorm opleven bij events en toffe weekeinden. Maar het vuurtje dooft daarna weer snel.
Ook nu, na net twee toffe weken Royal Adventure, zien we dat wij als ouders echt dat vuurtje brandend moeten houden. Wij doen dat onder andere door gewoon thuis met een groepje jongeren bij elkaar te komen. Bijbelstudie, bidden, praten, helpen, elkaar supporten en ja inderdaad discipelen maken, daar gaan we voor! Thuis is naar mijn mening dan ook de eerste plaats waar op een natuurlijke manier discpelen gemaakt moeten en kunnen worden. Ik heb echt het gevoel dat deze vorm van thuis het geloof beleven zeer zwaar onder druk staat en dat daar wellicht een sleutel ligt. Het is zeker ook nodig dat jeugdleiders daar een heel erg groot lek gaan dichten. Maar zou het niet geweldig zijn als we èn de grote Events behouden èn de Jongerenwerkers die discipelen maken èn dan ook nog eens onze huisgezinnen waar we de tieners mogen laten zien wat leven met God echt inhoud. Wellicht kan er een aanstekelijke Royal Mission @Home methode ontwikkeld worden met ideetjes, handvaten etc. ? Ik denk graag mee want ik merk dat het best zoeken is wil je hier invulling aan geven. Veel zegen op jullie fantastische werk! André.
Hey Martin, geweldig werk! Ik ben het met Andre eens dat we moeten partneren met de ouders. Goed boek daarover: think orange, van Reggie Joiner! Veel zegen en wijsheid in jullie werk gewenst.
Dominique
Kinderen staan dichter bij het koninkrijk dan wij kinderen denken nog niet in vakjes zijn nog niet gekneed door de maatschappij denken open zien met een ruimere blik fijn dat ouders mee denken en zeker thuis is een basis zeer belangrijk maar wij hebben als ouders voedsel nodig en de kinderen ook helaas zie ik nog steeds dat kinderen geen belangrijke positie hebben in het lichaam van sommige gemeentes dat doet me echt oprecht verdriet steeds weer vechten voor een plekje voor de kinderen ik vind dit thema heel goed veel al zullen mensen denken dat er genoeg is voor de kinderen maar dan wil ik u uitdagen om eens na te denken wat heeft u geleerd tongentaal ,voor mensen bidden ,Gods stem te verstaan ,genezings diensten ,zang diensten ,aanbiddings diensten ,ik kan nog even verder gaan maar hou deze gedachten vast dan nu de vraag wanneer zijn deze thema’s speciaal voor kinderen geweest nu weet ik ook dat het heel verschillend is per kerk en ik niemand veroordeel maar gewoon ff wakker schudden in onze kerk is er geen plaats voor kinder kerstfeest triest toch