Afgelopen zaterdagavond 3 april was ik samen met mijn zoon in de vrije Evangelische Gemeente in Huizen. Martin voelde dat iemand pijn had in de linker schouder. Hij dacht dat het een vrouw was.
Ik heb sinds maart 1999 fibromyalgie en artrose. Ik heb toen daarvoor 2 weken in het ziekenhuis gelegen. Mijn lieve moeder was 27 november 1998 overleden midden op straat aan een gescheurde aorta in haar hoofd.
Ik ben opgenomen in het ziekenhuis en de arts lachte mij uit in het ziekenhuis, terwijl hij met zeker 10 co-assistenten rond mijn bed stond. Kom eerst maar over het verdriet van je moeder heen er is helemaal niets met je aan de hand hahaha. Ik voelde mij door de grond zakken en heel erg vernederd.
Na heel veel therapie ook in het revalidatie centrum De Trappenberg in Huizen en vele injecties in mijn schouders, zeker per schouder 15 stuks en rechts twee keer geopereerd aan mijn schouder, was ik zaterdag helemaal verbasd en ziels gelukkig dat na het gebed de pijn in mijn schouders bijna verdwenen was.Het was en is een wonder. Ik heb staan huilen. Achteraf schaamde ik mij daar heel erg voor. Het was een genezingsdienst voor jongeren en ik had niet naar voren moeten gaan. Sorry!
Ik heb wel weer iets pijn terug gekregen, maar lang niet zo erg als het was.
