Waar moeten we beginnen..

Wat gaat de tijd snel! We zijn hier al weer drie weken. Eigenlijk zijn we hier nog maar net, maar het voelt net alsof we hier al maanden zitten. We hebben al zoveel dingen gedaan en meegemaakt! En tsja, waar begin je dan met schrijven…

De tunnels!

De afgelopen week zijn we druk bezig geweest met het tunnelproject. Omdat we eerst voornamelijk hebben rondgekeken hebben we een goed beeld gekregen van het hele project en konden we deze week starten met plannen maken voor de komende maanden.

Het tunnelproject bestaat nu zo’n 18 maanden. Er zijn inmiddels 60 tunnels opgezet die verspreid zijn over het ‘werkgebied’ Malangeni. Zoals we al schreven leven rijk en arm, westerling en donkere Afrikaan hier echt in gescheiden gebieden. Malangeni is zo’n arm gebied waar bijna alleen maar donkere mensen wonen. Elke tunnel heeft een eigenaar, in de meeste gevallen een vrouw. Charibiz is hier om deze mensen te helpen om hun werk zo goed mogelijk te doen en om het ze het Koninkrijk te brengen. Wanneer het tijd is om te oogsten, zorgen de tunnelhouders dat de oogst klaar staat, zodat Charibiz het op kan halen en verkopen aan bijv. de lokale supermarkten. Dit verkopen levert vaak nog wel problemen op. Soms hebben de supermarkten niets nodig en nog vaker kopen ze wel wat, maar wordt het voor een veel te lage prijs verkocht. Tsja, verse groentes kun je ook niet een paar dagen laten staan, dus moet het wel voor de veel te lage prijs worden verkocht. Omdat wij nu nog vrij klein zijn bepaald de supermarkt als het ware de prijs…

Afgelopen dinsdag hebben we echter zeer goed nieuws gehad wat betreft de afname van alle groentes. Het lokale ziekenhuis wil namelijk standaard alle groentes van ons kopen. Dit komt neer op zo’n 1500 kilo per week! Dit geeft ook gelijk ruimte voor groei.  We hebben een paar dagen geleden de prijslijst ontvangen wat ze voor alle producten willen betalen en ook dit ziet er goed uit! Verkopen we nu een bunch (bundeltje) spinazie voor 2 of 3 rand, straks wordt dit verkocht voor 5 rand! De eerste 18 maanden zijn Simon en Renskje samen met andere shorttermers bezig geweest om de tunnels te plaatsen en een productie op gang te brengen. Als we de verhalen horen heeft dit bloed, zweet en tranen gekost. Het is gelukt en op dit moment zijn bijna alle tunnelhouders in staat om groenten te verbouwen en te leveren. En hoe! Als we spinazie leveren aan de supermarkt kunnen we duidelijk het verschil zien tussen “onze” bossen en de spinazie die ergens anders vandaan komt. Nu moeten alle processen gestructureerd en zo efficiënt mogelijk gemaakt worden. Het eerste wat we deze week hebben ingevoerd is een eenvoudig systeem met bonnetjes voor in- en verkoop. Op deze manier hopen we onduidelijkheid over geld te voorkomen. Het gebeurde ons namelijk deze week dat een vrouw meende dat ze haar geld van een tijdje terug niet gekregen had. Sally (een van de parttimers binnen Charibiz) wist toch vrij zeker dat het wel betaald was maar om de vrede te bewaren en omdat deze mensen het goed kunnen gebruiken hebben we het maar toch maar uitbetaald… Dit mag alleen niet vaker voorkomen.

Deze week gaan we bezig met het optimaliseren van de administratie en het maken van een plant- en oogstplanning zodat we straks klaar zijn voor onze grote klant. We merken in ieder geval al dat het project impact heeft. De mensen verdienen hun geld wat goed is voor hun eigenwaarde. Wij mogen ze hierbij dienen en helpen om verder te komen. Doordat mensen vertrouwen krijgen in Charibiz hebben we ook al voor een aantal mensen mogen bidden. Het is mooi om hier zo te werken en mensen te mogen helpen op alle fronten!

Onze eerste gast

We hebben inmiddels onze eerste gast (Bjorn) mogen verwelkomen. (en ook al weer mogen uitzwaaien :)) Bjorn is even een paar dagen langs gekomen nadat hij drie maanden lang in Botswana heeft gewerkt. Op zijn terugreis  heeft hij ons nog even opgezocht. Omdat hij drie maanden lang niet heeft kunnen zwemmen, hebben we maar besloten om een ochtend te gaan surfen, erg leuk! Ondanks alle blauwe plekken, schaafwonden en spierpijn vonden we het super leuk om te doen. Het ging ons aardig goed af en na een paar uurtjes stonden we zelfs al even op de plank…

Over een uurtje brengen we Simon en Renskje naar het vliegveld. Vanaf vanmiddag zijn we dus helemaal alleen. We moeten er nog wel wat aan wennen dat we niet zo makkelijk even bij vrienden en familie op visite kunnen. Gelukkig hebben we hier al een aantal leuke mensen ontmoet. Natuurlijk mailen/skypen/hyven we ook veel met Nederland, zo blijven we toch op de hoogte van elkaar.. erg handig en vooral leuk!

Weblog

Zoals jullie kunnen zien is het sinds een paar dagen mogelijk om te reageren op onze blogs. We vinden het natuurlijk erg leuk als je een berichtje achter laat! Helaas is onze website nog niet helemaal klaar. We hopen snel foto’s in ons webalbum te kunnen zetten, zodat jullie een beeld krijgen van onze bezigheden. Daarnaast zijn er nog een aantal functies die niet helemaal werken, we hopen dat het snel klaar is. Maar voor nu, nog even wachten tot alles klaar is, jullie horen het wel!

Tot snel!